Για ακόμη μία φορά οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, οι μικροπωλητές των λαϊκών αγορών, οι αγρότες με αδιάθετη παραγωγή, ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους.

Η κρίση  που διέρχεται  ο ελαιοκομικός τομέας της χώρας έχει πάρει πλέον διαστάσεις  τραγικές και ταυτόχρονα η απουσία μιας πολυδιάστατης και ευέλικτης κλαδικής πολιτικής για την στήριξη, τη προστασία , την προβολή και την προώθηση του μοναδικού πλέον εθνικού προϊόντος  είναι ολοφάνερη.

Πρόσφατα ο υπουργός ΥΠΑΑΤ κ. Βορίδης προχώρησε στην περικοπή του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης κατά 130 εκατομμύρια και τα διαθέτει για την ενίσχυση των ελαιοκαλλιεργητών που είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες με 30 ευρώ ανά στρέμμα.

Όμως από το μέτρο εξαιρεί τους συνταξιούχους αγρότες ελαιοκαλλιεργητές και όλους τους ετεροεπαγγελματίες .

Παραβλέποντας ότι η ζημιά  αφορά το σύνολο των Ελλήνων παραγωγών , είναι οριζόντια και καθολική και δεν έχει κάνει διακρίσεις. Οι «άριστοι» ιθύνοντες του ΥΠΑΑΤ, αδυνατούν να αντιληφθούν ότι ειδικά οι συνταξιούχοι αγρότες συνεχίζουν την παραγωγική δραστηριότητα  διότι δεν μπορούν να επιβιώσουν με τις συντάξεις πείνας του ΟΓΑ, συνεπώς είναι προφανής η ανάγκη παρέμβασης  για διορθωτικές κινήσεις άμεσα.

Να υπενθυμίσουμε ότι στο Νομό μας το lockdown ξεκίνησε μια εβδομάδα νωρίτερα και ουσιαστικά κανένα επιπλέον μέτρο ενίσχυσης των πληγέντων συμπολιτών μας δεν πάρθηκε.

Οι κ. Σταϊκούρας και Βρούτσης ξανά εξειδίκευσαν και ξανά εξήγγειλαν τα ίδια γνωστά αναποτελεσματικά και ισχνά οικονομικά, μέτρα στήριξης για εργαζόμενους και επιχειρήσεις της πρώτης ακόμα φάσης της πανδημίας. Ο "Χριστουγεννιάτικος μποναμάς" είχε πάλι αναστολές και αναβολές φόρων, μία έκτακτη βοήθεια εξαιρετικά ελάχιστη για τους πολίτες που λαμβάνουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα το οποίο ούτως ή άλλως είναι πολύ κάτω δυστυχώς από το επίπεδο της αξιοπρεπούς διαβίωσης και τέλος ένα βοήθημα εμπαιγμού στους ελεύθερους επαγγελματίες και επιστήμονες που θα αυτοχρηματοδοτηθεί από τις εισφορές τους! Καμία λοιπόν πραγματική και ουσιαστική στήριξη με κουρέματα οφειλών και γενναία ενίσχυση.

Καταγγέλλουμε τον αποκλεισμό των μικρών επιχειρήσεων και αυτοαπασχολουμένων από τα προγράμματα ενίσχυσης ρευστότητας που υλοποιούν οι Περιφέρειες με κοινοτικά κονδύλια, λόγω των προϋποθέσεων ένταξης που ευνοούν κυρίως  τις μεγάλες επιχειρήσεις. Οι προϋποθέσεις για να ενταχθεί μία επιχείρηση στο πρόγραμμα των Περιφερειών, για την ενίσχυση των πληττόμενων από την πανδημία επιχειρήσεων, αποκλείουν τις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Το κριτήριο του κέρδους που προϋποθέτει δίνει πλεονέκτημα στις επιχειρήσεις με μεγάλο κύκλο εργασιών και κέρδος. Υπάρχουν κλάδοι αυτοαπασχολούμενων (όπως ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, περιπτερούχοι, κ.α.) που οι ΚΑΔ τους δεν περιλαμβάνονται καθόλου.

Με το 2ο lockdown, οδηγούνται σε άμεσο κλείσιμο δεκάδες χιλιάδες μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις αποτελούν την ραχοκοκαλιά του οικονομικού ιστού της χώρας και προσφέρουν το 80% των θέσεων εργασίας. Οι ενέργειες των ιθυνόντων πρέπει να έχουν προτεραιότητα την διάσωσή τους και τον σχεδιασμό ενός πλαισίου προστασίας και ανακούφισης για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες κατάφεραν με τεράστια δυσκολία να διατηρηθούν στην δεκαετή μνημονιακή κρίση. Τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις ένταξης πρέπει να δίνουν το πλεονέκτημα στις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις προκειμένου να επωφεληθούν από την χορήγηση κεφαλαίου το οποίο δεν είναι δάνειο και δεν θα επιστρέψουν.

Το ΜέΡΑ25 στις 10 Μαρτίου στη Βουλή ζήτησε να δοθούν 4δις στις μικρές επιχειρήσεις και προειδοποίησε για το τσουνάμι της ύφεσης και για την πτώχευση επιχειρήσεων και νοικοκυριών –όχι απλά ένα πρόβλημα ρευστότητας- και για τα κουρέματα που είναι αναπόφευκτα σε τέτοιες περιπτώσεις. Συνεχίζει να προτείνει κουρέματα φορολογικών, ασφαλιστικών και δανειακών υποχρεώσεων των αδύναμων για την αποφυγή λουκέτων. Διότι τα λουκέτα, με τη σειρά τους, φέρουν τεράστια ανεργία, κουρεύουν ντε φάκτο τα έσοδα του Δημοσίου, των Ταμείων αλλά και των Τραπεζών μακροπρόθεσμα. Θα αυτοτροφοδοτείται, κατά συνέπεια , όπως συμβαίνει από το 2010, η τετραπλή χρεοκοπία της χώρας: κράτους, τραπεζών, πολιτών και επιχειρήσεων.

Συνολικά τα μέτρα της κυβέρνησης συνιστούν ξεκάθαρο εμπαιγμό της κοινωνίας και είναι αμελητέα συγκριτικά με την προσπάθεια τόνωσης που γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές και μη χώρες.