Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ, Μάρτιος 2021

Βασικά αποσπάσματα από την Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Μάρτιος 2021

 Η ορμητική είσοδος χιλιάδων ανθρώπων στην κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση, όπως αυτή εκφράστηκε με την κινηματική έξαρση του τελευταίου διαστήματος και ειδικά με τα γεγονότα της εβδομάδας 7-14 Μαρτίου, ανέδειξαν τη δυνατότητα για μια στροφή στη συμπεριφορά μεγάλων κομματιών του λαού και της νεολαίας. Οι κατά τεκμήριο μαζικότερες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις των δύο τελευταίων χρόνων, με εξαίρεση την εμβληματική αντιφασιστική 7 Οκτώβρη, και οι τάσεις που αυτές εξέφρασαν διαμορφώνουν μια άλλη κατάσταση. Έχουμε μπει σε μια φάση που θα κριθεί το αν η κοινωνική δυναμική της πάλης κατά της κυρίαρχης πολιτικής και της κυβέρνησης που εμφανίστηκε θα καταφέρει να συγκροτηθεί και αναπτυχθεί βαθύτερα. Οι εξελίξεις μπορεί να επιταχυνθούν απότομα και με πρωτοβουλία των «επάνω». Φιλοδοξούμε να παρέμβουμε μέσα στις τάσεις αντίστασης λαού και νεολαίας, για την άμεση ενίσχυση τους σε ανατρεπτική κατεύθυνση αλλά και την αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική προοπτική τους. Είναι και η τωρινή μια από εκείνες τις «στιγμές» που κρίνονται οργανώσεις, προγράμματα και στόχοι και αισιοδοξούμε ότι μπορούμε να παίξουμε θετικό-προωθητικό ρόλο.

1. Η πανδημία έχει περάσει στη φάση του τρίτου κύματος με τη διασπορά να αναπτύσσεται ταχύτατα. Η κατάσταση στο ΕΣΥ είναι τραγική. Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής του συστήματος, φέρει εγκληματικές ευθύνες για τη διαχείριση της πανδημίας. Η πολιτική της στην κυριολεξία δολοφονεί. Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και η μη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας, τα ταξικά μεροληπτικά και αδιέξοδα λοκντάουν, οι παράλογες και χωρίς καμιά υγειονομική λογική απαγορεύσεις έχουν οδηγήσει τα πράγματα στη σημερινή τραγική κατάσταση. Η πολιτική της κυβέρνησης κινείται στα ευρύτερα πλαίσια μέσα στα οποία αντιμετωπίζει ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός, οι διεθνείς μηχανισμοί του και οι κυβερνήσεις την πανδημία. Για μια ακόμη φορά αναδεικνύεται η αδυναμία του συστήματος να ικανοποιήσει στοιχειώδεις ανάγκες της κοινωνικής πλειονότητας, όπως είναι και η υγεία των λαών. Και στη παρούσα κρίση αποκαλύπτεται στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων η αντιδραστική φύση του σύγχρονου καπιταλισμού, αυξάνονται οι δυνατότητες συνολικής κριτικής του από την πλευρά μιας σύγχρονης κομμουνιστικής Αριστεράς.

Η στάση της ΕΕ στα θέμα των εμβολίων, αλλά και συνολικότερα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, δείχνει πιο καθαρά το ταξικό της χαρακτήρα. Η πολιτική της εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών του φαρμάκου και την κερδοφορία τους με άμεσες συνέπειες στην υγεία του κόσμου και την αναχαίτιση της πανδημίας. Οι διεκδικήσεις για την κοινωνικοποίηση της φαρμακοβιομηχανίας, την κατάργηση των πατεντών και την δημόσια δωρεάν και υψηλού επιπέδου παροχή υπηρεσιών υγείας για όλους και όλες μετατρέπονται σε βασικά σημεία ενός προγράμματος υπεράσπισης της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ με σχέδιο και ταξικό κυνισμό αξιοποιεί την πανδημία για την προώθηση μιας σειράς αντιδραστικών τομών σε οικονομία, παιδεία, εργασία και την προσπάθεια κατάργησης ακόμα και των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, όπως είναι το δικαίωμα στη συνάθροιση. Αποτέλεσμα της γενικότερης κατάστασης και αυτής της πολιτικής είναι να δυναμώνει ο φόβος, η ανησυχία, η απογοήτευση για την επόμενη ημέρα της πανδημίας αλλά και η δυσχέρεια της οικονομικής πραγματικότητας σε πλατιά τμήματα του λαού και της νεολαίας, στοιχεία που δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα αλλά αναπτύσσονται συνολικά σε διεθνές επίπεδο.

Ωστόσο το νέο στοιχείο της περιόδου είναι ότι εμφανίζονται πλέον ρωγμές μαζικής αμφισβήτησης της ασκούμενης πολιτικής και της κυβέρνησης και ισχυρές τάσεις αντιστροφής υπέρ του αγωνιστικού κλίματος. Η εκτίμηση μας, το προηγούμενο διάστημα, για δυνατότητες περάσματος από τη περίοδο των συμβολικών κινητοποιήσεων σε πραγματικούς μαζικούς αγώνες και η προσπάθεια μας να συμβάλλουμε σε αυτούς με πρώτα πεδία το χώρο της εκπαίδευσης, της υγείας και το ζήτημα των λαϊκών ελευθεριών, αποδείχτηκε ότι απηχούσε πραγματικές διαθέσεις ευρύτερων πρωτοποριών της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Με εφαλτήριο τις μαζικές πορείες χιλιάδων φοιτητών και εκπαιδευτικών από την αρχή της χρονιάς στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη με ιδιαίτερη ένταση και σε όλη την Ελλάδα και την μετέπειτα εμφάνιση των κινητοποιήσεων για να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα της απεργίας πείνας του ΔΚ έχουμε περάσει πλέον σε μια ευρύτερα μαζική παρουσία λαϊκών στρωμάτων και νεολαίας στο δρόμο. Ειδικά η εβδομάδα από τις 7 έως τις 14 Μάρτη αποτέλεσε σημείο καμπής όσο αναφορά τη δυνατότητα να εκφραστεί μια βαθύτερη στροφή στις πολιτικές εξελίξεις. Με την άμεση μαζική αντίδραση των κατοίκων της Ν. Σμύρνης την Κυριακή 7 Μάρτη, τις δύο μαζικές πορείες της 8^ης Μάρτη στην Αθήνα ( πρωί και απόγευμα) για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, με τις δυνάμεις μας να παίζουν καθοριστικό ρόλο στις διαδηλώσεις, την πρωτοφανή συγκέντρωση της Νέας Σμύρνης στις 9/3, το συλλαλητήριο για τις λαϊκές ελευθερίες στις 11 Μάρτη στο Σύνταγμα και τις πάρα πολύ μαζικές ανά πόλη και περιοχή κινητοποιήσεις του ΣΚ 13-14 Μάρτη, διαμορφώθηκε μια διαφορετική και ελπιδοφόρα εικόνα. Ειδικά για τις 13-4/3 τα σχετικά στοιχεία δείχνουν ότι διοργανώθηκαν στο περιοχές της Αττικής και στην υπόλοιπη Ελλάδα 40 με 50 συγκεντρώσεις στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 50.000 άτομα. Το γεωγραφικό πλάτος των συγκεντρώσεων και η συμμετοχή σε συνθήκες πανδημίας, που αντικειμενικά επηρεάζει την τάση συμμετοχής του κόσμου, με απουσία, πλην 2-3 περιπτώσεων του ΚΚΕ, είναι πολύ σημαντικά στοιχεία. Ενεργοποιούνται πλέον κομμάτια των εργαζόμενων, λαϊκών στρωμάτων και αριστερού κόσμου που μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε υποχώρηση λόγω και της εμπειρίας του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ και της αλλαγής του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού των τελευταίων χρόνων, τμήματα της αντικαπιταλιστικής και ευρύτερα ριζοσπαστικής αριστεράς και τάσεων της αυτονομίας και του αναρχικού χώρου, όσο και κυρίως μεγάλα κομμάτια της νεολαίας που δεν ανήκουν πουθενά αλλά και δεν έχουν τα «βαρίδια» και τις απογοητεύσεις της προηγούμενης φάσης των μεγάλων αγώνων.

Ο πρωτοπόρος κόσμος κατανόησε την σημασία που αποκτά το ζήτημα των λαϊκών ελευθερίων, τόσο γενικά όσο και από τη σκοπιά του καθοριστικού τους ρόλου στη δυνατότητα των μαζών να αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους.

Δεν θα φτάναμε στη σημερινή ελπιδοφόρα επανεμφάνιση μαζικού κινήματος, αν όλο το προηγούμενο διάστημα από τη πρώτη καραντίνα μέχρι και τώρα δεν είχαν δοθεί σημαντικές μάχες και δεν είχαν απαντηθεί από την αντικαπιταλιστική αριστερά και το πρωτοπόρο κόσμο διλήμματα μεγάλης σημασίας. «Μένουμε Σπίτι» ή Μένουμε Ενεργοί και Αγωνιζόμενοι; Τα βάζουμε τώρα με την κυβέρνηση και την κυρίαρχη πολιτική ή «θα λογαριαστούμε μετά»; Εργαζόμαστε για μαζικό κίνημα των χιλιάδων ή συμβολικές ενέργειες των δεκάδων και λίγων εκατοντάδων; Σπάμε στη πράξη τις απαγορεύσεις ή πειθαρχούμε στην ολοένα και πιο αυταρχική νομιμότητα στο όνομα της πανδημίας; Μιλάμε μόνο ή βασικά για την υγεία ή ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής στη φάση της πανδημίας; Το ΝΑΡ η ν.ΚΑ αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπαιξαν αδιαμφισβήτητα κομβικό ανατρεπτικό ρόλο στα διλήμματα και τις προκλήσεις που τέθηκαν.

Στην κίνηση του κόσμου εκφράζονται η ευρύτερη διαμαρτυρία, αγανάκτηση και λαϊκή δυσφορία για τα απανωτά και αδιέξοδα lockdown και την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από τη κυβέρνηση, την φτώχεια και τη διάλυση της παιδείας, όπως και την υπονόμευση κάθε δημόσιου αγαθού. Επίσης το λαϊκό ένστικτό κατανοεί ότι η επόμενη ημέρα της πανδημίας θα συνοδευτεί από νέες επιθέσεις «μνημονιακού» χαρακτήρα. Παραμένει ακόμη ως στοίχημα η συνέχιση και η οργάνωση των αγώνων, πολύ περισσότερο η επέκταση τους σε ευρύτερα εργατικά λαϊκά τμήματα και η πολιτικοποίηση τους στη βάση ενός επίκαιρου αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Πρέπει να σημειωθεί πως είναι πολύ σημαντική κατάκτηση, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρώπης, το ότι η αντίθεση με το καθεστώς ανελευθερίας που διαμορφώνεται με πρόσχημα τη πανδημία αναπτύσσεται από τα αριστερά και σε σύνδεση με τις διεκδικήσεις για την υγεία του λαού και όχι από την ακροδεξιά.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση μετράει σοβαρά και νιώθει απειλή από τις αναπτυσσόμενες κοινωνικές αντιδράσεις για αυτό και προσπαθεί να φιμώσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ρίχνει ευθύνες για τη μαζική κινητοποίηση του κόσμου στο ΣΥΡΙΖΑ, φτιάχνοντας τον αντίπαλο που επιθυμεί, χρησιμοποίει την αστυνομική καταστολή κατά το δοκούν και ανάλογα με τις συνθήκες, ενώ δεν πρέπει να αποκλείσουμε και σχέδια προβοκάτσιας που υπάρχουν πάντα στο οπλοστάσιο του κρατικού μηχανισμού για την αποτροπή ανάπτυξης των λαϊκών αγώνων. Οι τάσεις που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα σε συνδυασμό με την γενικότερη αλλαγή της στάσης του κόσμου συγκριτικά με την άνοιξη υπονομεύουν την κυβέρνηση. Παρόλα αυτά πολιτικά και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει συνολική πολιτική αμφισβήτηση της γραμμής της και με τη συναινετική στάση (ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ) διατηρεί ακόμη το προβάδισμα στο πολιτικό συσχετισμό των δυνάμεων και χαίρει της στήριξης των περισσότερων ΜΜΕ και της αστικής τάξης.

Η οργή, η αγανάχτηση, η ανησυχία δεν «διοχετεύονται» μέχρι τώρα πολιτικά προς την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ με την απλόχερη συναίνεση που προσφέρει σε όλα τα βασικά σημεία της κυβερνητικής πολιτικής, και την αντιπαράθεση στα «σημεία» δεν έχει κερδίσει μέχρι τώρα κοινοβουλευτικά από την δυσαρέσκεια, αν και το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια κάποια διαφοροποίηση σε αυτό το σημείο. Λειτουργεί πλήρως συναινετικά και σταθεροποιητικά, όπως και το ΚΙΝΑΛ. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη μη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, προσδοκά να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, επιδιώκει να εμφανίζεται σε επαφή με τους αγώνες και προσδοκά να προβληθεί ως κυβερνητική λύση, όταν πέσει σαν ώριμο φρούτο η Ν.Δ.

Η στασιμότητα χαρακτηρίζει τόσο το ΚΚΕ όσο και το ΜΕΡΑ25, παρά μικρές τάσεις ανόδου.

Το ΚΚΕ αιφνιδιάστηκε από την μαζική παρουσία λαϊκών στρωμάτων και νεολαίας στο δρόμο και φαίνεται να αναπροσαρμόζει την τακτική των συμβολικών κινητοποιήσεων που είχε στην προηγούμενη φάση, παίρνοντας κάποιες μαζικές πρωτοβουλίες, χωρίς να εγκαταλείπει την λογική αγώνων χαμηλής έντασης. Στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος επιδιώκει συνεργασία και με άλλες δυνάμεις (από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ έως και κινήσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς).

Το ΜΕΡΑ25 είναι μια συστημική φιλόΕΕ, τεχνοκρατική και διαχειριστική δύναμη, που εξελίσσεται γρήγορα σε συμπληρωματική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Η έκκληση του Βαρουφάκη προς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ για κοινή δράση «υπέρ της δημοκρατικής νομιμότητας», είναι ταυτόσημη με την πρόταση Τσίπρα για αντί-δεξιό μέτωπο. Ως κόμμα εμφανίζεται με συμβολικό τρόπο και ολιγομελή αντιπροσωπεία σε ορισμένες κινητοποιήσεις, επιχειρώντας ωστόσο με επικοινωνιακό τρόπο να καρπωθεί οφέλη.

Μεγάλες μάζες λαού και αριστερού κόσμου, παρά την πρόσφατη αγωνιστική ανάταση, στέκονται ακόμα αμήχανες, χωρίς πολιτικό προσανατολισμό και πρόταση που να αμφισβητεί την πολιτική της κυβέρνησης και του συστήματος.

2. Οι εξελίξεις επιταχύνονται και τα πολιτικά ερωτήματα θα τεθούν ξανά και με νέους όρους στο κόσμο. Με μία έννοια είναι σαν να βρισκόμαστε σε μια περίοδο αντίστοιχη με τη περίοδο που προηγήθηκε του ξεσπάσματος των μεγάλων λαϊκών αγώνων της προηγούμενης δεκαετίας και χρειάζεται πολιτική και οργανωτική προετοιμασία αντίστοιχου χαρακτήρα αξιοποιώντας τη θετική αλλά και την αρνητική εμπειρία των ελλειμμάτων που μας έθεσαν όρια σε εκείνη τη περίοδο. Το βάθος και ο χαρακτήρας των απαντήσεων που θα δοθούν θα σφραγίσουν τις εξελίξεις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Η κλιμάκωση της αναμέτρησης γεννάει σοβαρές δυνατότητες. Δεν υποτιμάμε βέβαια τους κινδύνους που υπάρχουν όμως μέσα στις μάχες θα γεννιούνται οι νέες «κοινωνικές πρωτοπορίες», οι αγωνιστές του νεολαιίστικου και εργατικού κινήματος, που μπορεί, με την προϋπόθεση της δικής μας συνειδητής παρέμβασης, να μετεξελιχθούν στις αντικαπιταλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις της επόμενης ημέρας. Μέσα από αυτή την κίνηση κυρίως μπορούν να γεννηθούν δυνάμεις που θα στρατευτούν και στην υπόθεση ενός ανώτερου αντικαπιταλιστικού ρεύματος / πόλου και του κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος της εποχής μας. Σε αυτή την κατεύθυνση χιλιάδες αγωνιστές της πολιτικής αριστεράς, από τον κόσμο που πάλεψε, πίστεψε, απογοητεύτηκε, μπορεί να βρουν «διαδρόμους» δράσης και διαλόγου, συμβολής σε μια ευρύτερη προσπάθεια.

Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν αποφασιστικά σε αυτήν την κατεύθυνση. Με προγραμματική ανασυγκρότηση και προβολή της αναγκαίας «εργατικής, αντικαπιταλιστικής διεξόδου», με πρωτοπόρα αγωνιστική δράση, σε στενή επαφή με τα ριζοσπαστικά σκιρτήματα, με ενωτική διάθεση αλλά σαφή ιδεολογική οριοθέτηση με τα άλλα πολιτικά ρεύματα που δρουν εντός του κινήματος από την σκοπιά του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, με ανοιχτές μαζικές πρωτοβουλίες προβολής του προγράμματος αυτού και διαλόγου, να γίνουμε ικανοί για μια μεγάλη εξόρμηση με την φιλοδοξία να αλλάξει ο χάρτης στην κοινωνία και την αριστερά.

Στα πλαίσια της λογικής του Αντικαπιταλιστικού Εργατικού Μετώπου πολιτικός στόχος και επιδίωξη του ΝΑΡ για την περίοδο που μπαίνουμε είναι :

Συγκέντρωση δυνάμεων, αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο, που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη του αναγκαίου μαζικού πολιτικού εργατικού και λαϊκού κινήματος για την αντίσταση, τον κλονισμό και την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, της καπιταλιστικής επίθεσης, της συναίνεσης, των αστικών εναλλακτικών λύσεων τύπου ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ και της λογικής της εθνικής ενότητας.

3. Πάνω στο έδαφος της αδυναμίας και της καθυστέρησης στην συγκρότηση του ρεύματος της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και όσο η κατάσταση παραμένει στα τωρινά πλαίσια μπορεί να παρουσιάζονται και να κερδίζουν μπροστά στο μαχόμενο κόσμο και ευρύτερα στο λαό άλλες «εναλλακτικές» λύσεις:

α) Η πρώτη θα είναι η πρόταση ενός «πανδημοκρατικού μετώπου ενάντια στην ακροδεξιά ΝΔ» και την «κατάσταση εκτροπής», «μόνιμης εξαίρεσης κλπ». Πρόταση η οποία βασίζεται πάνω στη λογική ότι ζούμε μια ακροδεξιά εκτροπή από τη κυβέρνηση της ΝΔ και χρειάζεται άμεσα ένα μέτωπο των δημοκρατικών δυνάμεων για την ανατροπή της εκτροπής αυτής. Η λογική αυτή απηχεί πλευρές της πραγματικότητας σε μια περίοδο που η ριζική αλλαγή του θεσμικού πλαισίου (πρώτα απ’ όλα στην παραγωγή, στο δικαίωμα στον αγώνα και στην απεργία), η «χουντικού χαρακτήρα» προσπάθεια απαγόρευσης των διαδηλώσεων, η οικοδόμηση ενός υπερτροφικού βαθιά αντιδραστικού κατασταλτικού μηχανισμού, και ο ολοκληρωτικός έλεγχος των καλοταϊσμένων ΜΜΕ και η προσπάθεια ελέγχου και φίμωσης του διαδικτύου συνιστούν μια νέα ποιοτικά κατάσταση βαρβαρότητας στο πεδίο των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ωστόσο, μια τέτοια λογική αποκόβει την κλιμάκωση του αυταρχισμού από τις βασικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, που είναι το νέο καθεστώς εκμετάλλευσης και η αντιδραστική πολιτική υπέρβασης της κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης. Αποκόβει την πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. από τις διεθνείς τάσεις του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και τα καθεστώτα ανελευθερίας που συγκροτούνται στο καπιταλιστικό κόσμο από ποικιλία κυβερνήσεων. Αυτή η «διέξοδος» που αγγίζει και τμήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς, ανεξαρτήτως προθέσεων, δεν μπορεί να προκαλέσει σοβαρά ρήγματα στο κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό και τελικά θα οδηγήσει στην πολιτική λύση του ΣΥΡΙΖΑ στη λογική του «μικρότερου κακού».

β). Η δεύτερη πρόταση είναι η λογική μιας συντεταγμένης και οργανωμένης «συντήρησης δυνάμεων», αμυντικών μαχών και αναμονής μιας επόμενης καλύτερης φάσης, η οποία βέβαια είναι άγνωστο πως θα έρθει. Μια τέτοια λογική χαρακτηρίζει το ΚΚΕ αλλά επιδρά και σε οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Δεν απαντάει στο ποιες είναι οι πολιτικές προϋποθέσεις για να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα, αναπαράγει τον διχασμό «άμεσων ζητημάτων», «προπαγάνδα για την λαϊκή εξουσία» και έτσι αντικειμενικά καθηλώνει το κίνημα στα όρια ενός μαχητικού οικονομισμού. Δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στη σημερινή επίθεση ούτε τακτικά ούτε στρατηγικά.

γ). Η τρίτη είναι η επιμονή σε ένα κινηματικό αντάρτικο ανά θέμα και ανά μέτωπο, τις περισσότερες φορές ασύνδετων μεταξύ τους, σε μια κινηματική μαχητική αντιπαράθεση χωρίς πρόγραμμα και προοπτική. Μαχητική αντιπαράθεση που όσο βασική και αναγκαία είναι αν δεν συνοδεύεται από μια συνολικά ανατρεπτική πολιτική θα καταλήξει στο αδιέξοδο. Η τάση αυτή είναι διαδεδομένη σε μεγάλα κομμάτια ειδικά της νεολαίας κάτι που είναι λογικό, με δεδομένο την απουσία κινηματικών και πολιτικών εμπειριών στο κόσμο αυτό και την γενικότερη υποχώρηση των οργανωμένων αντικαπιταλιστικών πολιτικών ρευμάτων στη νεολαία τα τελευταία χρόνια.

Ζητούμενο είναι η βαθύτερη πολιτικοποίηση των κομματιών της νεολαίας που μπαίνουν μαζικά στους αγώνες σε αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική κατεύθυνση.

4. Για να γίνουν αυτά τα βήματα που περιγράψαμε χρειάζεται να συγκροτήσουμε και να προβάλουμε την αναγκαία πολιτική αντικαπιταλιστική πρόταση για την περίοδο, να ενισχύσουμε αποφασιστικά το πολιτικό μας στίγμα σε όλα τα επίπεδα (στο μαζικό κίνημα, στο πεδίο του αντικαπιταλιστικού πόλου-μετώπου και στην αυτοτελή μας παρέμβαση) τις απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της περιόδου, από αντικαπιταλιστική/επαναστατική και σύγχρονα κομμουνιστική σκοπιά. Να συμβάλουμε στην αποδόμηση της κυβερνητικής πολιτικής και των επιχειρημάτων που «πείθουν» και καθηλώνουν τους εργαζόμενους, να αποκαλύψουμε την βαθιά συναίνεση - συνενοχή του ΣΥΡΙΖΑ, να προβάλλουμε τις «αντικαπιταλιστικές λύσεις» σε κάθε μέτωπο, σε σύνδεση με το γενικότερο πλαίσιο στόχων και την αναγκαιότητα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης συνολικά, ώστε να πραγματοποιηθεί η αναγκαία στροφή του μαζικού κινήματος και να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική πολιτική.

Χωρίς μια τέτοιου χαρακτήρα συμβολή από τη πλευρά των δυνάμεων της σύγχρονης αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς, χωρίς τελικά φιλοδοξία για συγκέντρωση δυνάμεων, για αλλαγή του κοινωνικού και του πολιτικού συσχετισμού σε όφελος μιας πολιτικής που αμφισβητεί και συγκρούεται συνολικά με την πολιτική της αστικής τάξης και τα δόγματά της, με το αστικό πολιτικό σύστημα που την στηρίζει, δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την πολιτική και στρατηγική αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και της αριστεράς και δεν θα μπορέσει και η ελπιδοφόρα κίνηση του κόσμου να μετατρέπεται σε κίνημα ανατροπής.

Η προσπάθεια μας θέλουμε να κινηθεί τόσο στο επίπεδο του περιεχομένου και της στρατηγικής φυσιογνωμίας που πρέπει να έχει ένα κίνημα ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης όσο και στη συγκρότηση μορφών σε όλα τα επίπεδα που θα συγκεντρώνουν τις πρωτοπόρες δυνάμεις.

5. Προτάσσουμε την πάλη για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και της κυβέρνησης από τους λαϊκούς αγώνες, μια ανατροπή που αν επιτευχθεί με αυτό τον τρόπο θα συμβάλλει στο γενικό στόχο του κλονισμού και της ανατροπής της επίθεσης συνολικότερα. Ταυτόχρονα προβάλλουμε την καταδίκη της συναινετικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Με άμεσα βασικά συνθήματα:

«Ψωμί- Υγεία- Παιδεία- ελευθερία – δεν θα πληρώσει ο λαός αλλά το κεφάλαιο την πανδημία.

Ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης και της κυβέρνησης της ΝΔ που την υλοποιεί.

Ενάντια στη συναινετική αντιπολίτευση – δεν γυρίζουμε στα παλιά αποτυχημένα μοντέλα και τις κυβερνητικές λύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Απορρίπτουμε τη λογική της «εθνικής ενότητας».

Μαζικό πολιτικό κίνημα τώρα για την επιβολή των λαϊκών διεκδικήσεων, όχι αναμονή, συμβολισμοί και κοινοβουλευτικά παιχνίδια».

Προβάλλουμε ένα πρόγραμμα αντικαπιταλιστικών στόχων πάλης, αναπτυγμένο, επικαιροποιημένο με βάση και τα διδάγματα της πανδημίας, πάνω στο οποίο η σύγχρονη αντικαπιταλιστική αριστερά χρειάζεται να συγκροτηθεί και να παλέψει.

6. Καθοριστική πλευρά είναι η συγκρότηση του κόσμο που μπαίνει μπροστά στους αγώνες και αναζητά μια διαφορετική πολιτική προοπτική σε οργανωμένες μορφές

Η ανάπτυξη και σταθερή προσπάθεια συσπείρωσης νέων δυνάμεων στο ΝΑΡ και τη ν.ΚΑ, στην κατεύθυνση και του κομμουνιστικού μετασχηματισμού τους παράλληλα με την αντίστοιχη συσπείρωση για την προώθηση της πρωτοβουλίας για ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης αποτελούν τα πρωταρχικά πεδία συγκρότησης των πρωτοπόρων δυνάμεων.

Η ανάγκη σήμερα μιας επαναστατικής κομμουνιστικής οργάνωσης, για την διαμόρφωση, παραπέρα εμβάθυνση, προβολή και δράση πάνω σε ένα συνολικό απελευθερωτικό περιεχόμενο που θα απαντάει στα δομικά αδιέξοδα του καπιταλισμού σε κρίση, δεν αποτελεί θεωρητική υπόθεση του μέλλοντος, αλλά επιτακτική ανάγκη του παρόντος. Σε αυτό το κεντρικό και κρίσιμο πρόταγμα στοχεύει να συμβάλει η Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα, πλευρά της συνολικής μας παρέμβασης που πρέπει να ενισχυθεί αποτελεσματικά και να γίνει υπόθεση όλου του δυναμικού του ΝΑΡ και της νΚΑ πανελλαδικά.

Σε αυτή την κατεύθυνση σχεδιάζουμε τα επόμενα βήματά μας (καταγράφονται αναλυτικά και συγκεκριμένα στην απόφαση)

…

7. Κρίσιμη πλευρά αποτελεί το πεδίο της μετωπικής μας παρέμβασης και η συσπείρωση δυνάμεων τόσο κεντρικά όσο και στα βασικά μέτωπα πάλης και αντίστοιχα η συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας του κινήματος.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά τα προβλήματα και την υποχώρηση της λειτουργίας της έχει δείξει πολιτική αντοχή, είχε σωστή σε γενικές γραμμές τοποθέτηση σε δύσκολες και πρωτότυπες συνθήκες και έδωσε μάχες το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Η δυνατότητα να διατυπωθεί ένα πολιτικό πρόγραμμα σαφώς διακριτό και πιο βαθύ από κάθε άλλη δύναμη της αριστεράς αναδεικνύει την αναγκαιότητα ενός πόλου της επαναστατικής αριστεράς. Από τη σκοπιά αυτή επιδιώκουμε να συμβάλλουμε για την ενίσχυση και ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την συμβολή της στον πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Στην κατεύθυνση του «πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς» θέλουμε να κερδίσουμε, εκτός από τον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον μαχόμενο κόσμο του κινήματος και του αναπτυσσόμενου ριζοσπαστισμού, δυνάμεις και ρεύματα της υπάρχουσας αντικαπιταλιστικής αριστεράς, καθώς και μαχόμενα αγωνιστικά στοιχεία από την βάση όλων των δυνάμεων της αριστεράς (ΛΑΕ, ΚΚΕ κλπ) αλλά και κόσμου που είχε στηρίξει το ΣΥΡΙΖΑ.

Η μετωπική μας πολιτική δεν εκδηλώνεται μόνο στο «κεντρικό επίπεδο». Επιδιώκουμε μορφές κοινής δράσης και διαλόγου σε διάφορα επίπεδα. Αυτό πράξαμε και το προηγούμενοι διάστημα. Κινηθήκαμε κεντρικά και τοπικά με μια προσπάθεια διαλόγου και συνεννοήσεων μεταξύ των πολιτικών οργανώσεων της αριστεράς και μερικών του α/α χώρου για κοινή δράση σε διάφορα ζητήματα, όπως η παρουσία στις 17/11, στις 6/12, δράσεις ενάντια στις απαγορεύσεις, συγκεντρώσεις για αλληλεγγύη στο αίτημα της απεργίας πείνας του Δ. Κουφ., για την υγεία, για το περιβάλλον, για τις απαγορεύσεις και το κλείσιμο δημόσιων χώρων και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΣΕ ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΛΗΣ. ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ

8. Πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την υγεία του λαού ενάντια στις αντιλαϊκές απαγορεύσεις του lockdown και γενικά το κρατικό και κυβερνητικό αυταρχισμό.

Η εμπειρία των κατά τόπους κινητοποιήσεων του διημέρου 13 και 14 Μαρτίου ανέδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν για διαμόρφωση αγωνιστικών πρωτοβουλιών και κινήσεων που θα συνεχίσουν τον αγώνα του κόσμου. Απαιτούνται πρωτοβουλίες συγκρότησης του πολύμορφου δυναμικού που κινήθηκε κατά χιλιάδες (συνελεύσεις – επιτροπές Αγώνα Κατοίκων ή άλλες μορφές και συντονισμός τους) και άνοιγμα του περιεχομένου στα ζητήματα της υγείας, της εκπαίδευσης, της φτώχειας με στόχο την συνέχιση των κινητοποιήσεων.

Το αμέσως επόμενο διάστημα και μέσα στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται το δημόσιο σύστημα υγείας ξεχωρίζουμε ως κέντρο της παρέμβασης μας για την ανάπτυξη της πάλης το θέμα της υγείας του λαού σε σύνδεση με τη πάλη κατά της καταστολής και των απαγορεύσεων. Με βασικά συνθήματα:

-Άμεση επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών τους 

- Προσλήψεις ΤΩΡΑ των γιατρών και των νοσηλευτών που περιμένουν - Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων

- Ενίσχυση των δημόσιων μονάδων υγείας με το αναγκαίο προσωπικό και μέσα

-Ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Άμεση επαναφορά της τακτικής λειτουργίας (εξωτερικά ιατρεία, χειρουργεία).

- Αυστηρά μέτρα στους χώρους εργασίας για την προστασία εργαζομένων και πολιτών

- Άμεση ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, ώστε να μην είναι χώροι υπερμετάδοσης κορονοϊού.

- Λεφτά για την Υγεία - όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς, κεφάλαιο, αστυνομία

9. Στο εργατικό κίνημα.

Έχουμε πάρει τον τελευταίο χρόνο πλήθος πρωτοβουλιών (κινητοποίηση για την 1η Μάη, απεργία στις 26/11) που απευθυνόταν στο ευρύτερο αγωνιστικό και ταξικό ρεύμα, αλλά και στις δυνάμεις του ΜΕΤΑ, όσο και στις δυνάμεις του αναρχοσυνδικαλισμού. Προτείναμε «συνελεύσεις αγώνα» με στόχο να συγκροτηθούν οι δυνάμεις αυτές σε μια μάχιμη κατεύθυνση.

Το επόμενο διάστημα επιδιώκουμε με βάση και την άμεση επίθεση της κυβέρνησης στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα της εργατικής τάξης να διαμορφωθεί μπλοκ των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων (πρωτοβάθμιων σωματείων, σχημάτων, συνδικαλιστών) που θα καταφέρει να συμβάλει στην μαζική κινητοποίηση -και απεργιακή- ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και του ΣΕΒ. Στηρίζουμε και ενισχύουμε την πρωτοβουλία της συνέλευσης σχημάτων, κινήσεων και αγωνιστών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με κάλεσμα νέας συνέλευσης. Για να διαμορφωθεί ένα επικαιροποιημένο και επιθετικό πλαίσιο διεκδικήσεων που να συνολικοποιεί και να πολιτικοποιεί το αγωνιστικό σχέδιο για τη συνέχεια. Για τη διαμόρφωση κοινού αγωνιστικού σχεδίου στην κατεύθυνση των αποφάσεων της συνέλευσης σχημάτων, ώστε να συγκροτηθεί ένα μαζικό εργατικό μπλοκ αγώνα υλοποίησης σε μαζικό επίπεδο ανεξάρτητα από τις κινήσεις των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικάτων.

Ταυτόχρονα και παράλληλα μέσα στις κινηματικές διαδικασίες που θα εξελίσσονται κάνουμε τα επόμενα βήματα για τη συγκρότηση της Κίνησης για τη Εργατική Χειραφέτηση Ταξικής στην Αττική.

10. Στο φοιτητικό κίνημα

Ανεξάρτητα από την ψήφιση του νόμου για τα πανεπιστήμια το φοιτητικό κίνημα προκάλεσε σημαντική φθορά στην κυβέρνηση. Ο φοιτητικός αγώνας κατάφερε να πάρει χαρακτηριστικά μαζικού κινήματος και αποτέλεσε το πρώτο μαζικού χαρακτήρα κινηματικό γεγονός που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα μετά την έξαρση της πανδημίας. Με σαφή αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά και έκφραση της συνολικότερης αγανάκτησης της νεολαίας απέναντι στον ευρύτερο κυβερνητικό αυταρχισμό παρά τις ελλείψεις που υπήρχαν (π.χ. ταξικοί φραγμοί, επιχειρηματική εκπαίδευση, αντισύριζα αιχμές κ.α.) Με προσπάθεια επανανοηματοδότησης των μορφών οργάνωσης των αγωνιζόμενων μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες περιορισμών (π.χ. πρωτοβουλίες αγώνα με προωθημένα χαρακτηριστικά), αν και δεν έγινε κατορθωτή η γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στον κόσμο που μαζικά διαδήλωνε και τον κόσμο που συσπειρωνόταν στις προσπάθειες γενικών συνελεύσεων. Το φοιτητικό κίνημα, κατάφερε να σπάσει τον πάγο, απονομιμοποίησε σε ένα μεγάλο βαθμό τον νόμο στην κοινωνία, έσπασε τη βιτρίνα της κυβέρνησης «ευρείας αποδοχής». Δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις για μια νέα φάση των αγώνων, για την σοβαρή κλιμάκωσή τους με στόχο να μην εφαρμοστεί το τερατούργημα τους.

Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση μας ότι ο χώρος της παιδείας μπορεί να γίνει ο σπασμένος κρίκος της επίθεσης καθώς το φοιτητικό κίνημα ήρθε να πάρει την σκυτάλη από τις μαθητικές κινητοποιήσεις στις αρχές της χρονιάς, τους αγώνες των εκπαιδευτικών κτλ. Όσον αφορά το κλίμα στους φοιτητές και στη νεολαία σε αυτή την φάση που διανύουμε, η κοινωνική αγανάκτηση και οργή δεν φαίνεται να κάμπτεται ακόμη και μετά την ψήφιση του νόμου. Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες ιδιαίτερα στην Θεσσαλονίκη αλλά και αλλού.

Παρά την ψήφιση του νόμου, αυτό που πρεσβεύουμε από την πλευρά μας (και είναι κτήμα του κόσμου του αγώνα και των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχαν στην προηγούμενη φάση) είναι πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Απέναντι σε αυτή την εγκληματική πολιτική μόνη λύση είναι η κλιμάκωση της μαζικής πάλης, ο κοινός αγώνας όλων των τμημάτων της εκπαίδευσης, η ευρύτατη λαϊκή κινητοποίηση με ξεκάθαρο στόχο να μην εφαρμοστεί ούτε γραμμή από το νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Δίνουμε την μάχη για την μη εφαρμογή του νόμου και την οριστική απόσυρση του, για αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης ενάντια στην λογική της υποταγής στις επιχειρήσεις, για πλήρη δικαιώματα στο πτυχίο ενάντια στην αναγνώριση των κολλεγίων. Παράλληλα ανοίγουμε την μάχη για το κανονικό άνοιγμα της εκπαίδευσης (με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από την πανδημία). Θα μπούμε εμείς στις σχολές μας πριν από την αστυνομία! Συγκροτούμε αντιπαράθεση και αγωνιστικό κλίμα απέναντι στο νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση με σοβαρές τομές (τριετή προγράμματα σπουδών στα πρότυπα της Μπολόνια, συγχωνεύσεις σχολών κ.α.) Παράλληλα επιδιώκουμε να αναβαθμίσουμε την πανεκπαιδευτική διάσταση της πάλης με κατεύθυνση για απεργία σε όλη την εκπαίδευση μέσα στον Απρίλη. Τέλος καθοριστική πλευρά είναι η ισχυροποίηση του «δικού μας» στρατοπέδου σε αυτή την μάχη. Με μαζικοποίηση και ανάπτυξη της νΚΑ αλλά και της επιρροής μας στο επίπεδο της πτέρυγας (σχήματα ΕΑΑΚ, Ανυπόταχτος Μαθητής κτλ.).

11. Στην πόλη - χώρο - περιβάλλον - λαϊκά προβλήματα

Επιδιώκουμε τη δραστηριοποίηση-λειτουργία όλων των κινήσεων πόλεων και περιφερειών, συσπειρώνοντας όλο το δυναμικό τους, έτσι ώστε να πρωτοστατήσουν στην περιοχή τους για την υλοποίηση του αγωνιστικού σχεδιασμού που θέτουμε. Αυτό αφορά και την κλιμάκωση στην διεκδικητική πάλη για την υγεία, την εργασία, την παιδεία ενάντια στην κυβερνητική-κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αφορά τα λαϊκά προβλήματα με την ανεργία, τη δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, τις κατασχέσεις, τη λαϊκή φορομπηξία, το δικαίωμα στη στέγαση. Αφορά και τα «τοπικά» προβλήματα για την ελεύθερη πρόσβαση στους ελεύθερους δημόσιους χώρους ενάντια στις απαγορεύσεις και τα κλεισίματα, την ιδιωτικοποίηση χώρων, αγαθών, υπηρεσιών, τις εξελίξεις στη διαχείριση των απορριμμάτων, τα έργα με περιβαλλοντικές επιπτώσεις, κ.α. κόντρα στις πολιτικές των περιφερειακών και δημοτικών αρχών.

Ο Συντονισμός των αριστερών αντικαπιταλιστικών Κινήσεων χρειάζεται με μέριμνα όλων των κινήσεων να ανεβάσει επίπεδο, να συγκροτεί τις θέσεις και την ταυτότητα, παρέμβαση της πτέρυγας για όλα τα κεντρικά επίδικα με πραγματικά συντονισμένο τρόπο για να αποτελέσει πυροδότη και για τη μαζική δράση στις περιοχές.

Οι Συλλογικότητες αγώνα στις γειτονιές απέδειξαν και αυτό το διάστημα ότι αποτελούν καθοριστικές μορφές συσπείρωσης ενός δυναμικού και εργαλεία μαζικής κινητοποίησης ευρύτερου κόσμου των περιοχών τους. Σημαντικό ρόλο παίζει και ο συντονισμός αυτών των συλλογικοτήτων. Ενδεικτικό των δυνατοτήτων που ανοίγει είναι ο ρόλος που έπαιξε πχ στην Αττική με το κάλεσμα 2ήμερου δράσεων στις 13-14/3 στις γειτονιές και το επικοινώνησε σε πλατύτερα στρώματα.

12. Στο μέτωπο των Δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών

Το προηγούμενο διάστημα το ΝΑΡ ανέλαβε πλήθος πρωτοβουλιών στην πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες με βάση τις αποφάσεις της Π.Ε.. Κάλεσε σε συναντήσεις τις άλλες πολιτικές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς για κοινή δράση και παρουσία σε κινητοποιήσεις, για το σπάσιμο των απαγορεύσεων και ενάντια στην κρατική καταστολή και την αστυνομοκρατία. Στις συναντήσεις αυτές συμμετείχε το σύνολο σχεδόν των πολιτικών οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών ήταν η συγκρότηση Επιτροπής Αλληλεγγύης στους διωκόμενους για την ελευθερία στις κινητοποιήσεις στην Αθήνα που υποστηρίζεται από 19 πολιτικές οργανώσεις και σε συγκρότηση αντίστοιχων Επιτροπών σε Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Χανιά, Ιωάννινα, Ηγουμενίτσα με άλλη σύνθεση ανά περιοχή.

Σημαντική ήταν η πρωτοβουλία των πολιτικών οργανώσεων με κοινά καλέσματα για συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο δίκαιο αίτημα της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα από τις 20/2 στο Σύνταγμα, στο να οργανωθούν οι αντίστοιχες μαζικές συγκεντρώσεις της προηγούμενης περιόδου.

Σημαντικό ρόλο στο μέτωπο πάλης κατά της κατασταλτικής πολιτικής της κυβέρνησης και του συστήματος έπαιξαν οι μαζικότατες κινητοποιήσεις που έγιναν στις γειτονιές της Αττικής και όλης της χώρας στις 13 & 14/3 αλλά και 20 & 21/3.

Μέσα από όλες αυτές τις προσπάθειες μας συμβάλλαμε σε μεγάλο βαθμό στο να μπει φρένο στο κλίμα τρομοκράτησης και καταστολής των λαϊκών αντιδράσεων από την κυβέρνηση αναγκάζοντας την να προχωρήσει σε προσωρινές υποχωρήσεις. Συμβάλλαμε στην ανάδειξη των αγώνων σε συνοικιακή βάση ως σημαντικού εργαλείου αγώνα μαζί με τις κεντρικές διαδηλώσεις. Το συμπέρασμα είναι ότι όταν οι διαμαρτυρίες αποκτούν λαϊκή βάση, η χρήση καταστολής λειτουργεί ως μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να μπλοκάρονται τα σχέδιά της.

Στη συνέχεια δρομολογούμε τη δημιουργία μιας μόνιμης μαζικής, ανοικτής Συλλογικότητας, αυτοτελούς Κίνησης για δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες. Αυτή η Κίνηση θέλουμε να έχει πανελλαδική δικτύωση και σταθερή λειτουργία. Να συνενώσει τις διάσπαρτες κινηματικές πρωτοβουλίες με βάση την αναγκαιότητα μαζικής απάντησης στην κρατική-κυβερνητική τρομοκρατία απέναντι στις διάφορες πλευρές εκδήλωσης των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων. Να βασίζεται σε ένα επαρκές πολιτικό πλαίσιο ίδρυσης με διαχωρισμό από το ΣΥΡΙΖΑ και τα πανδημοκρατικά μέτωπα και συμφωνημένο τρόπο λειτουργίας της. Να συγκροτηθεί μέσα από ανοικτή διαδικασία με κάλεσμα υπογραφών που διακινούμε ήδη, με τη συμμετοχή από κλάδους, γενιές, περιοχές, συνδικαλιστές, εργαζόμενους, φοιτητές, συνταξιούχους, διωκόμενους, νομικούς, δημοσιογράφους, υγειονομικούς, εκπαιδευτικούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, διανοούμενους, από ένα εύρος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Να λειτουργεί με συνελευσιακές διαδικασίες και ανοικτό Συντονιστικό.