Δημιουργός :Η αείμνηστη  Έφη Χατζηδημητρίου, μουσικός.

 (Μνημειώδης καταγραφή παραδοσιακού έμμετρου λόγου και μελωδίας.)

 Είχα την τιμή και την χαρά να δεχθώ ως δώρο, από τον φίλο μου και εξαίρετο άνθρωπο, Σωτήρη Καρά, σύζυγο της πρόωρα αδικοχαμένης Έφης Χατζηδημητρίου, έναν καλαίσθητο τόμο, εργασία της αείμνηστης Έφης για τα τραγούδια των Δαρνακοχωρίων και τη μελωδία τους. 

Μαζί και ένα καλαίσθητο ένθετο βιογραφικό της Έφης Χατζηδημητρίου, με την επιμέλεια της Αντωνίας Θεοχαρίδου, μαθήτριας μου και εξαίρετης δημιουργού έντεχνου λόγου.

 Ο τόμος είναι έκδοση του Πολιτιστικού συλλόγου Γυναικών και Φίλων Νέου Σουλίου με επιστημονική επιμέλεια της Εταιρείας Μελέτη και έρευνας της ιστορίας των Σερρών (Ε.Μ.Ε.Ι.Σ).

 Οι παραδόσεις και ο πολιτισμός ενός λαού είναι η ζωογόνος ρίζα και πηγή που ποτίζει και κρατά ζωντανό τον πολιτισμό ενός λαού και αποτελεί το θεμέλιο στο οποίο στηρίζεται η δημιουργική συνέχεια του.

 Από την άποψη αυτή, η μελέτη και η καταγραφή από την αείμνηστη Έφη του λαϊκού μουσικού και πολιτισμού, με  δημώδη έκφραση και ρυθμό, αποτελεί σπουδαίο παράγοντα διατήρησης της ιστορικής και πολιτιστικής μας φυσιογνωμίας, σε μια εποχή μάλιστα που κινδυνεύει με ισοπέδωση μέχρι και την εξαφάνιση, η παράδοση, οι ρίζες και ο πολιτισμός ενός λαού.

Και μάλιστα, όπως τονίζουν οι δάσκαλοι  στη μουσική Δημήτρης Αθανασιάδης και Ζωή Διονυσίου, η εργασία της αείμνηστης Έφης αποτελεί :

 Μια πολυσυνθετική εργασία, όχι μόνο στην καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών της περιοχής, αλλά και με ιστορικές, κοινωνικές, λαογραφικές και εθνολογικές προβολές “με πλούσια βιβλιογραφία.”

“Ιδιαίτερο στοιχείο η ανατομία του μέλους (μελωδία)όσο και του λόγου, εκφράζοντας πλήρως τις αρχαιοελληνικές διαστάσεις και απόψεις για την σημασία του ρυθμού και της αρμονίας  στην ψυχή του ανθρώπου, ώστε να είναι εύρυθμη και αρμονική και η προσωπική του ζωή  και η κοινωνική συμβίωση. «Απας ο βίος των ανθρώπων ευρυθμίας και ευαρμοστίας δείται» αναφέρει ο Πρωταγόρας στο ομώνυμο Πλατωνικό διάλογο.

·        Αρχαιοελληνική -βυζαντινή και νεοελληνική συνέχεια, ηχώ και αρμονία λόγου, όπως επισημαίνουν σπουδαίοι μουσικολόγοι.

  Ακόμα ο συσχετισμός της μελωδίας και του λόγου με τις κοινωνικές λαογραφικές και ιστορικές συνθήκες αποτελεί ανεκτίμητη μοναδικότητα στο έργο της.

  Θεωρώ μικρό και ανήμπορο σε γνώσεις τον εαυτό μου για να κάνω μια πλήρη καταγραφή και παρουσίαση αυτής της εξαίρετης δημιουργίας της αλησμόνητης Έφης Χατζηδημητρίου, δασκάλας των παιδιών μου στα πρώτα μουσικά τους βήματα.

 Όμως σαν φιλόλογος έχω να προσθέσω ότι το δημοτικό τραγούδι (λόγος και μελωδία)είναι καλλιτεχνικό δημιούργημα και εξελίσσεται σε συνάρτηση με τη χρήση και τη λειτουργία του σε μια τοπική κοινωνία.

  Από την άποψη αυτή το πνευματικό δημιούργημα της αείμνηστης Έφης για το ρυθμικό λόγο και την μελωδία στα δημοτικά τραγούδια των Δαρνακοχωρίων, αποτελεί θησαυρό ζωντανής μνήμης, δημιουργική συνέχιση και  αξιόλογη προίκα μέσα στους δύσκολους και ισοπεδωτικούς χρόνους που περνά η κοινωνία μας.

  Από την πλευρά μου, ως άνθρωπος με ιδιαίτερη ενασχόληση και φροντίδα για τα ιστορικά και πολιτιστικά της πατρίδας-Ελλάδας μας, νιώθω χρέος να ευχαριστήσω και να συγχαρώ όσους βοήθησαν να παραμείνει στην ιστορία της περιοχής αυτή η σπουδαία καταγραφή της εξαίρετης και αείμνηστης Έφης Χατζηδημητρίου, και ειδικότερα :

1)    Τον πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών και Φίλων Νέου Σουλίου.

2)    Την Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της ιστορίας των Σερρών (Ε.Μ.Ε.Ι.Σ) για την σπουδαία γενικότερα προσφορά της στην ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής μας.

3)    Τον σεμνό αθόρυβο αλλά και ουσιαστικό μελετητή και διασώστη του μουσικού μας πολιτισμού και της μουσικής μας παράδοσης κ. Γιώργο Αγγειοπλάστη, και τον  μουσικό Δημήτρη Αθανασιάδη και την αναπληρώτρια καθηγήτρια Ζωή Διονυσίου για τις αξιόλογες εισαγωγικές επισημάνσεις τους.

                                                                                                  Ζήσης Μητλιάγκας

                                                                                                       Φιλόλογος