Για το ιστορικό της υπόθεσης να αναφέρουμε πως η οικία Μάλλιου αγοράστηκε και ανακαινίστηκε

από το Δήμο Σερρών (με πολύ μεγάλα χρηματικά αντίτιμα και στις δύο περιπτώσεις) για να λειτουργήσει στη συνέχεια ως Λαογραφικό Μουσείο. Το μουσείο αυτό «φιλοξένησε» την ιδιωτική (ιδιαιτέρως πλούσια) συλλογή επωνύμου συντοπίτη μας.  Η συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ του Δήμου και του συγκεκριμένου ιδιώτη - συλλέκτη καθόριζε ως βασικές υποχρεώσεις του Δήμου (μέσω της ΔΕΠΚΑ) την καταβολή μισθώματος 900 ευρώ (ως αντίτιμο ενοικίασης της συλλογής), την απασχόληση ενός δημοτικού υπαλλήλου, την καθαριότητα του χώρου (απασχόληση καθαρίστριας), την ανάληψη του συνόλου των λειτουργικών εξόδων (θέρμανση, νερό, ρεύμα…) και φυσικά τα έξοδα συντήρησης του κτιρίου.

Το 2008 ο ιδιώτης – συλλέκτης συνελήφθη με την κατηγορία της παράνομης απόκτησης, διακίνησης και έκθεσης αντικειμένων μεγάλης ιστορικής αξίας και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του «έφυγε» προς «διερεύνηση» στις αρμόδιες υπηρεσίες. Από τότε και μέχρι σήμερα το Λαογραφικό Μουσείο δε λειτουργεί, στο δε κτίριο είναι ήδη αισθητή η φθορά από την εγκατάλειψη.

Αυτονόητη υποχρέωση του Δήμου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κατά την οποία παύει (εκ των πραγμάτων η λειτουργία του Μουσείου και μάλιστα με ευθύνη του ιδιώτη)  ήταν να προβεί στην άμεση καταγγελία της σύμβασης και στη συνέχεια με εξώδικο να του ζητήσει να απομακρύνει τα «υπόλοιπα» της συλλογής. Όχι μόνον δεν έγινε κάτι τέτοιο αλλά εξ’ όσων γνωρίζουμε ο ιδιώτης – συλλέκτης έχει στείλει εξώδικο στο Δήμο για την είσπραξη του συνόλου των μισθωμάτων που δικαιούται στη βάση της σύμβασης.

Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει και που χρήζει άμεσης απάντησης από το Δήμο Σερρών είναι: Γιατί αδράνησε η δημοτική Αρχή και ποιος έχει την ευθύνη για την κακή διαχείριση αυτού του περιουσιακού στοιχείου του Δήμου.

 

Ένα δεύτερο θέμα που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το προηγούμενο είναι η πρόταση που κατατέθηκε προς το συμβούλιο της ΚΕΠΑΣ (πρώην ΔΕΠΚΑ) για τη μεταφορά της δημοτικής δανειστικής βιβλιοθήκης στην οικία Μάλλιου. Η πρόταση αυτή έγινε στη βάση της απόκτησης ενός νέου επαρκέστερου και περισσότερο λειτουργικού χώρου για τις δράσεις της βιβλιοθήκης, με γνώμονα την «αξιοποίηση» του συνόλου των (πολλών) σχολικών συγκροτημάτων που βρίσκονται στην περιοχή. Μάλιστα η πρόταση περιελάμβανε και την εξειδίκευση της δημοτικής βιβλιοθήκης στο παιδικό και εφηβικό βιβλίο. Θέση που είχαμε καταθέσει και εμείς ως «διάβαση πεζών» από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, στη βάση της αναπλήρωσης ενός μεγάλου κενού που δεν είναι σε θέση να καλύψει η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη.

Το θέμα είναι πως ενώ η εισήγηση έγινε δεκτή, όχι μόνον δεν υπήρξε καμία απολύτως πρωτοβουλία για την υλοποίησή της, αλλά αντίστροφα πάρθηκε απόφαση (με ευθύνη ποιου;) για την «αποξήλωση» του χώρου που σήμερα καταλαμβάνει η δημοτική βιβλιοθήκη (στη ΔΕΠΚΑ) και τη δημιουργία αίθουσας χορού!!!

Αποτέλεσμα η οικία Μάλλιου στα αζήτητα, η δημοτική βιβλιοθήκη στον αέρα και η λογική (η όποια λογική μας έχει απομείνει) στα «τάρταρα».

 

Εύλογο είναι να απευθύνουμε και το παραπάνω ερώτημα στη δημοτική Αρχή. Επειδή όμως είμαστε βέβαιοι πως για μια ακόμη φορά δεν θα πάρουμε απάντηση, πολύ δε περισσότερο σήμερα που «μετράει» (η σημερινή Αρχή) αντίστροφα τις μέρες της, απευθυνόμαστε στο σύνολο των παρατάξεων που διεκδικούν το δημαρχιακό θώκο και τους ζητούμε να τοποθετηθούν ξεκάθαρα στα δύο προαναφερόμενα επίμαχα θέματα. 

Πρέπει επιτέλους, κάποια στιγμή, να γίνει συνείδηση από όλους πως η υπεράσπιση της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας είναι ο αναγκαίος και απαραίτητος όρος για τη λειτουργία ενός Δήμου, προς όφελος πάντα των δημοτών.

Είναι ένα από τα βασικά κριτήρια που πρέπει να έχει στο νου του ο πολίτης πριν την κάλπη.