Με αφορμή την υπ’ αριθμ. 161/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ανοίγει ο δρόμος για τη μονιμοποίηση του επικουρικού προσωπικού στο Λαϊκό Νοσοκομείο και ασφαλώς σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας.

Περί τις δέκα (10) χιλιάδες επικουρικό και βοηθητικό προσωπικό στήριξαν τα τελευταία τρία χρόνια τη μάχη με την πανδημία του φονιά.

Οι αλλεπάλληλες ανανεώσεις συμβάσεων και η αγωνία για το αύριο αν θα συνεχίσουν να εργάζονται δοκιμάζει τις σωματικές και ψυχολογικές δυνάμεις αυτού του προσωπικού.

Η Διοίκηση φέρεται ως «κακός» εργοδότης μην αναγνωρίζοντας την προσφορά και το έργο τους, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες για τη λειτουργία του Νοσοκομείου.

Έμπρακτη αναγνώριση της εργασίας τους σε δυσκολίες και ανθυγιεινές συνθήκες, δεν έχει εκφρασθεί από τη Διοίκηση. Κατά καιρούς γίνονται δηλώσεις για αναβάθμιση του Ε.Σ.Υ. αλλά όλα βρίσκονται σε στασιμότητα.

Παρά τις μεγάλες ελλείψεις το Ε.Σ.Υ. στέκεται όρθιο και αντιμετωπίζει γενναία το ιό. Αν αυτό το επικουρικό προσωπικό απολυόταν αύριο σίγουρα τα νοσηλευτικά ιδρύματα δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Πολλές συμβάσεις παρά τις επανειλημμένες ανανεώσεις χρόνων, λήγουν στα τέλη Μαρτίου.

Η Δικαιοσύνη έστειλε το μήνυμά της με την ως άνω απόφαση. Μονιμοποίησε το επικουρικό προσωπικό.

Μάλιστα όπως σημειώνει η απόφαση επειδή υφίσταται «επείγουσα περίπτωση επιβάλλει την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης».

Αναγνωρίζει επίσης η δικαστική απόφαση «ότι ο μισθός των εναγόντων από την παροχή της εργασίας τους στο εναγόμενο αποτελεί το μόνο βιοποριστικό γι’ αυτούς μέσο και με την αναμονή μέχρι την επέλευση της τελεσιδικίας, δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα τελεσιδικίας.

Ο δικαστής γενναία και δίκαια επιβάλλει με την ως άνω απόφαση την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης μέχρι της τελεσιδικίας.

Η Διοίκηση αντί να προβληματιστεί προσέτρεξε να εφεσιβάλλει την απόφαση!!!

Το επικουρικό προσωπικό στο Λαϊκό Νοσοκομείο, που δικαιώθηκε, ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς, ενδεικτικά αναφέρω, έχει τις παρακάτω ειδικότητες:

Νοσηλευτικό, Διοικητικό, Τεχνικό, Ιατρικών εργαστηρίων, Καθαριότητας, Γενικών καθηκόντων, Ραδιολογίας- Ακτινολογίας, Λογιστικής, Τραυματιοφορέων, κα.

Είναι καιρός η Πολιτεία να μονιμοποιήσει το επικουρικό προσωπικό, διότι χωρίς αυτό αδυνατούν να λειτουργήσουν τα νοσηλευτικά ιδρύματα.

Ελπίζω να μην «αλληθωρίζει» η Διοίκηση προς ιδιώτες και εργολάβους για την κάλυψη αυτών των ειδικοτήτων.

Ελπίζω Δικαιοσύνη και Πολιτεία να αναγνωρίσουν μια πραγματικότητα που δεν επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες.

Να εργάζεται κάθε εργαζόμενος για πολλά χρόνια με διαδοχικές συμβάσεις και η Δικαιοσύνη και η Διοίκηση να κρίνουν, ότι εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Το «φύλλο συκής» δεν μπορεί να κρύψει την ουσία.

Η υπ’ αριθμ. 161/2022 απόφαση του Μον. Πρωτ. Αθηνών δίνει δίκαιες και νόμιμες απαντήσεις διότι ο δικαστής δεν κρίνει τον τύπο της σύμβασης, όπως αναφέρεται, αλλά την ουσία της προσφερόμενης εργασίας.

Συγκεκριμένα στην απόφαση αναφέρεται ότι εργαζόμενοι (στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών) που προσλήφθηκαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μετά τις συνεχείς και επανειλημμένες ανανεώσεις, οι συμβάσεις τους: «Υπέκρυπταν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, που εξυπηρετούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Νοσοκομείου σε βοηθητικό προσωπικό, στα πλαίσια της παροχής υπηρεσιών που συνδέονταν με την ομαλή και σωστή λειτουργία, που χρειάζεται και απαιτείται για ένα νοσηλευτικό ίδρυμα. Ειδικότερα, οι ενάγοντες απασχολούνταν σύμφωνα με το ισχύον ωράριο των μονίμων υπαλλήλων, στο Νοσοκομείο, με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή για την παροχή της εργασίας τους (υλικά κ.λπ.), με προσωπικό (νοσηλευτικό, διοικητικό), που ανήκε και μισθοδοτείτο από αυτό, χωρίς να ασκεί ουσιώδη επιρροή στον χαρακτηρισμό των συμβάσεων των εναγόντων, το γεγονός ότι οι συμβάσεις εργασίας τους είχαν χαρακτηρισθεί ως ορισμένου χρόνου. Άλλωστε δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό στον τομέα της παροχής υπηρεσιών καθαριότητας. Εάν είχαν προσληφθεί για έκτακτες ανάγκες, θα υπήρχε σίγουρα ένας αριθμός μόνιμου προσωπικού, ο οποίος θα κάλυπτε τις τακτικές ανάγκες του Νοσοκομείου. Ακολούθως αποδείχθηκε ότι ο μισθός των εναγόντων από την παροχή της εργασίας τους στο εναγόμενο αποτελεί το μόνο βιοποριστικό γι’ αυτούς μέσο και με την αναμονή μέχρι την επέλευση της τελεσιδικίας, δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Υφίσταται, συνεπώς, επείγουσα περίπτωση που επιβάλλει την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης».

Επίσης και στον χώρο της Δικαιοσύνης, οι δικαστές οφείλουν να κρίνουν παρόμοιες υποθέσεις στη βάση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας – οδηγίας, καθώς και της εθνικής, για την καταστρατήγηση των προστατευτικών διατάξεων των εργαζομένων, ιδιαίτερα σε περιβάλλον ανθυγιεινό και με δύσκολες συνθήκες εργασίας.

Είναι αδιανόητο να παρέχεται εργασία τριών τεσσάρων και πλέον χρόνων και να κρίνεται ότι εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. «Να βαπτίζουμε το κρέας ψάρι» και να λέμε ότι νηστεύουμε.

Η ως άνω απόφαση, ας νουθετήσει τους αρμόδιους υπουργούς, να μονιμοποιήσουν το βοηθητικό προσωπικό στα Νοσοκομεία, που προσφέρουν την εργασία τους κάτω από δύσκολες συνθήκες και περιβάλλον, αντιμέτωποι με τον Covid – 19.