Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

• Όχι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία,
• καμιά ελληνική εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ
• Αγώνας για την ειρήνη των λαών στη νέα εποχή των καπιταλιστικών πολεμικών αναμετρήσεων

Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί ένα μεγάλο βήμα κλιμάκωσης των καπιταλιστικών ανταγωνισμών, μια ιστορική πράξη που σπρώχνει παραπέρα την ανθρωπότητα σε μια εποχή ανοικτών πολεμικών συγκρούσεων προς όφελος του κεφαλαίου. Η απόφαση της κυβέρνησης Πούτιν για εισβολή στην Ουκρανία δεν καθορίζεται από την «προστασία των λαών των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς από τους ουκρανούς φασίστες», αλλά από την προώθηση των συμφερόντων του ρωσικού καπιταλισμού στην περιοχή της Ουκρανίας κι ευρύτερα.

Η αιτία του πολέμου βρίσκεται στη νέα φάση του ανταγωνισμού της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ) με την Ρωσία και την Κίνα. Η καπιταλιστική κρίση που δεν έχει ξεπεραστεί και η σχετική υποχώρηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ (Αφγανιστάν, Συρία κ.α.) κάνουν τον αμερικανικό καπιταλισμό πιο επιθετικό με προσπάθεια περικύκλωσης της Ρωσίας άμεσα, αλλά και της Κίνας (συμφωνία AUKUS, αμφισβήτηση καθεστώτος Ταϊβάν, Σινικής Θάλασσας, Χονγκ Κονγκ).

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι το πρώτο επεισόδιο της νέας περιόδου όπου οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί θα επιλύονται όλο και πιο συχνά με προσφυγή στα όπλα. Η επέκταση του επιθετικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας, η ανοικτή στοχοποίηση της Ρωσίας και της Κίνας τα τελευταία χρόνια και η νέα κούρσα εξοπλισμών σηματοδοτούσε αυτή την επικίνδυνη πορεία. Οι ΗΠΑ έχουν δείξει πως είναι αποφασισμένες να χρησιμοποιήσουν την ευρεία πολεμική τους υπεροπλία για να αντισταθμίσουν την οικονομική τους υποχώρηση. Οι καταγγελίες των ΗΠΑ και των κρατών μελών της ΕΕ κατά της Μόσχας είναι τελείως υποκριτικές, καθώς είναι αυτές οι δυνάμεις που συνέβαλαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας βυθίζοντας στο αίμα τα Βαλκάνια, που εισέβαλλαν στο Ιράκ και σε τόσες χώρες, που φούσκωσαν τα αντιδραστικά και εθνικιστικά πανιά του καθεστώτος της Ουκρανίας.

Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν έχει απολύτως τίποτα να κάνει με τα αντιφασιστικά αισθήματα των λαών και την «αποναζιστικοποίηση» της κυβέρνησης του Κιέβου, όπως ισχυρίστηκε ο Πούτιν. Η Ρωσία αντιδρά και με πολεμικά μέσα στις κινήσεις του ΝΑΤΟ, μετά την επιτυχημένη γι αυτή ανάμειξη στη Συρία, τη Λιβύη κι αλλού, ενώ θεωρεί πως μπορεί να στηριχθεί σε μια συμμαχία με την Κίνα. Θεωρεί την περιφέρεια της πρώην ΕΣΣΔ ως αποκλειστικό πεδίο επιρροής και κυριαρχίας του ρωσικού καπιταλισμού. Η κυβέρνηση Πούτιν επενέβη στρατιωτικά για την καταστολή της εξέγερσης στο Καζακστάν. Είναι αυτή που κυνηγάει και κτυπά ό,τι εργατικό και κομμουνιστικό υπάρχει στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς. Η εξέγερση στο Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ το 2014 είχε αντιφασιστικό χαρακτήρα, με τάσεις εργατικής αμφισβήτησης της κυριαρχίας των τοπικών ολιγαρχών, τις οποίες προσπάθησε να καταπνίξει η Μόσχα και ο ρωσικός εθνικισμός.

Η ίδια η αντικομμουνιστική επίθεση του Πούτιν στον Λένιν και τους μπολσεβίκους, οι απανωτές αναφορές πως «δεν υπάρχει ουκρανικό έθνος» σηματοδοτούν την ισχυρή αναβίωση του μεγαλορώσικου εθνικισμού που αδιάλλακτος πολέμιό τους ήταν ο Λένιν και έμπρακτο ξεπέρασμά του η ίδρυση της ΕΣΣΔ. Γι’ αυτό και ο Λένιν είναι κοινός εχθρός τόσο του ακροδεξιού καθεστώτος του Κιέβου που επιβλήθηκε με τη συμβολική πτώση των αγαλμάτων του, όσο και της ρητορικής Πούτιν που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του διαγγέλματος του στην επίθεση εναντίον του. Η «αποκομμουνστικοποίηση» είναι ο κοινός στόχος των δύο εθνικισμών.

Οι ανταγωνισμοί αυτοί είναι η πιο μεγάλη απόδειξη για τον καταστροφικό χαρακτήρα του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού που έχει μπει σε μια υπεραντιδραστική φάση και μπροστά στο κέρδος, μπροστά στην παγκόσμια κυριαρχία δεν διστάζει να πνίξει στο αίμα, κινήματα, λαούς, χώρες ολόκληρες! Οι λαοί της Ουκρανίας, των αυτόνομων περιοχών, της Ρωσίας θα πληρώσουν με νεκρούς, προσφυγιά και βάθεμα της φτώχειας αυτόν τον πόλεμο. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός που οξύνεται, απειλεί συνολικά την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Για την χώρα μας οι κίνδυνοι μεγαλώνουν. Η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε κόμβο για την επίθεση του ΝΑΤΟ προς βορρά, η αξιοποίηση της στρατηγικής βάσης της Σούδας, η ολοένα και πιο έντονη στρατιωτική εμπλοκή φέρνουν νέα δεινά, χωρίς να μιλήσουμε για τις οικονομικές επιπτώσεις που φορτώνονται στον λαό. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της ΝΔ εμφανίζεται ως ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ, ενώ και ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας οξύνεται στη νέα φάση.

Οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και την συμπόρευσή τους με τον έναν ή τον άλλο πόλο. Η ανασυγκρότηση ενός ανεξάρτητου από τα αστικά συμφέροντα, επαναστατικού, διεθνιστικού, κομμουνιστικού κινήματος με στρατηγική απάντηση στη νέα εποχή των τεράτων γίνεται πλέον επιτακτικά αναγκαία. Ένα ισχυρό πλατύ αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό κίνημα ενάντια στους αστικούς ανταγωνισμούς, την πολεμική προετοιμασία, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό είναι απαραίτητο.

Μόνο με την διαρκή πάλη κατά του «εχθρού που είναι στην ίδια μας την χώρα», ενάντια στις στρατηγικές συμφωνίες Ελλάδας-ΗΠΑ-Γαλλίας και των δυνάμεων που τις υπέγραψαν, του κεφαλαίου και της κυβέρνησης που συντάσσεται με την τυχοδιωκτική και πολεμοκάπηλη πολιτική των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ μπορούν οι εργαζόμενοι να κατακτήσουν την ειρήνη των λαών και τη ζωή που τους αξίζει.

• Να σταματήσουν αμέσως οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία.
• Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία.
• Να κλείσουν οι βάσεις, όχι στην μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε ΝΑΤΟϊκό προγεφύρωμα.
• Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ.