Καλά και χρήσιμα τα νομοσχέδια για την κλιματική αλλαγή, όμως σύγχρονα αποτελούν ομολογία ενός κράτους χωρίς ενεργειακό σχεδιασμό, ενός κράτους που είναι φέουδο στις αρέσκειες λίγων διαπλεκόμενων οικογενειών, ενός κράτους που καλείται σήμερα να πληρώσει πολλαπλάσια αυτά που, ως προχθές θα κόστιζαν πολύ λιγότερο.

Κάποτε ο Κυπριανός Μπίρης είχε πει στη Βουλή, ότι όσο από την Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις λείπει η υποδομή, το να προσθέσουμε εκ των υστέρων την υποδομή αυτή, θα μας επιβαρύνει με πολύ μεγαλύτερο κόστος. Στην Ελλάδα ωστόσο κάθε γενεά πληρώνει τα λάθη των προηγούμενων και όλοι συμβιβάζονται με την λογική «καλύτερα η χώρα να κυβερνιέται από τσαπατσούληδες», η τάξη είναι αδύνατο να μπει".

Το φυσικό αέριο ήταν η εύκολη λύση. Το να αλλάξει όμως ο ενεργειακός εφοδιασμός, το να εξασφαλίσουμε ρεύμα, ζεστό νερό, θέρμανση, με (ήπιες) πηγές ενέργειας είναι πολύ δύσκολο και μία τέτοια μετατροπή (εκ του μηδενός όπως είμαστε σήμερα) προϋποθέτει χρόνο.

Καλό είναι τα κόμματα, αντί να περνούν νομοσχέδια στο άψε-σβήσε, να συστήσουν ομάδες εργασίας για κατάρτιση σχεδίων. Αυτό βέβαια, άν τα κόμματα έχουν προγράμματα, γιατί επιμελής μελέτη των προγραμμάτων τους μας άγει στο συμπέρασμα, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κόμματα, αλλά κλίκες και καπετανάτα νομής της εξουσίας.

Άλλωστε στα συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας τίποτε σοβαρό δεν ανακοινώθηκε, καμία σοβαρή πρόταση. Επίσης και στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε ξεκάθαρα το ρήγμα μεταξύ των παλαιάς κοπής αριστερών και της ηγετικής ομάδας. Το ρήγμα αυτό δεν είναι ιδεολογικό, οι παλιοί φοβούνται τους νέους και οι νέοι κάθονται σε ένα κόμμα που δεν τους εκφράζει…

Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ είναι όντως οξύμωρο, ένα κόμμα χρεωμένο με σκάνδαλα, που ξεκίνησε με το δόγμα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, ένα κόμμα που ψήφισε πρόσφατα τη συνέχιση παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, ένα κόμμα που χρωστά 290 τουλάχιστον εκατομμύρια ευρώ, ένα κόμμα που συγνώμη δε ζήτησε από τον ελληνικό λαό και που τώρα στηρίζεται στις στημένες δημοσκοπήσεις της Νέας Δημοκρατίας, να θέλει να εμφανιστεί ως δήθεν καινούργιο, έχοντας όλη την ξοφλημένη γενιά με το φαγοπότι και τους διορισμούς. 

Κατ' ουσία ο Μητσοτάκης παγιδεύει τον Ανδρουλάκη, λέει ότι τον χρειάζεται σαν κυβερνητικό εταίρο, προκειμένου να μην φοβηθεί ο κόσμος δεύτερες εκλογές. Όμως τη νύχτα των εκλογών ο Ανδρουλάκης θα καταλάβει τι εστί Μητσοτάκης. 

Η Νέα Δημοκρατία θα ζητήσει δεύτερες εκλογές, γιατί τρομάζει στην ιδέα κυβερνητικών συνασπισμών. 

Όσες δημοσκοπήσεις και αν κάνουν η Ένωση Κεντρώων, δεν πτοείται. Ότι οι εκδότες προτιμούν τον Κασιδιάρη και τον Φαήλο και όχι τον Λεβέντη, δείχνει το ποιόν τους.