Το 1^ο Γυμνάσιο Σερρών και το Δημοτικό Σχολείο Κάτω Καμήλας είναι η κορυφή του παγόβουνου που φαίνονται τις τελευταίες μέρες και αποδεικνύουν ότι το «πάθημα» του 9^ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών με την έκρηξη του λέβητά του, δεν έγινε επαρκώς κατανοητό από τη Δημοτική Αρχή.

Οι συντηρήσεις στους λέβητες πρέπει να γίνονται κατά τη διάρκεια των θερινών και άλλων διακοπών και όχι να κλείνουν τα σχολεία για την ασφάλεια των μαθητών.

Ο Δήμαρχος βρήκε την «έξυπνη» λύση. Με την απόφασή του, με αρ. πρωτ.1552/2023 έκλεισε τα σχολεία αυτά από τις 27 έως και τις 29 Νοεμβρίου για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες χωρίς προβλήματα. Καθαρές δουλειές! Φανταστείτε να είχαν κινητοποιήσεις οι μαθητές των σχολείων αυτών για 3 μέρες, πόσα κροκοδείλια δάκρυα θα «χύνονταν» για τα μαθήματα που θα χάνονταν από όλους τους ιθύνοντες! Τώρα δεν τρέχει τίποτα. «Θα αναπληρωθούν τα κενά».

Αυτά τα δύο σχολεία είναι απλά παραδείγματα. Αυτά που δεν φαίνονται, είναι πόσα σχολεία έχουν ελεγχθεί για αντισεισμική προστασία και βγήκαν κατάλληλα σύμφωνα με τους τελευταίους κανονισμούς αντισεισμικής προστασίας; πόσα σχολεία διαθέτουν χώρους υγιεινής (τουαλέτες) που να λειτουργούν κανονικά χωρίς λιμνάζοντα νερά, συστεγαζόμενες και όχι στην άλλη άκρη της αυλής, με όλες τις σωληνώσεις καλυμμένες; Πόσα σχολεία έχουν σωστή θέρμανση το χειμώνα, με λειτουργικά και ασφαλή συστήματα θέρμανσης; Πόσα έχουν το απαραίτητο προσωπικό εκπαιδευτικών και βοηθητικό, καθαριότητας; πόσα σχολεία διαθέτουν βοηθητικούς χώρους, (αίθουσες εργαστηρίων, βιβλιοθήκες, κλειστό χώρο γυμναστικής, εκδηλώσεων κλπ);

Αυτά και πολλά άλλα είναι τα αμείλικτα ερωτήματα που θέτουν οι γονείς που ανησυχούν για την ασφάλεια κυρίως αλλά και για την ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών τους.

Τέτοιου είδους προβλήματα αυξήθηκαν και θα αυξάνονται από τότε (χρονιά του 2010) που η ευθύνη των σχολείων πέρασε από το Υπουργείο Παιδείας στους Δήμους χωρίς φυσικά να εξασφαλιστούν και οι απαραίτητοι πόροι με τη λογική να απαλλαγεί το κράτος από το οικονομικό τους βάρος και να φορτωθεί μέσω του μακριού του χεριού στην «αυτοδιοίκηση» που θα χαρατσώσει αυτή το λαό με αύξηση των δημοτικών τελών. Ακόμη ένα χαράτσι στους δημότες.

Από την άλλη, η κατάσταση στις σχέσεις εργασίας στα σχολεία έχει επιδεινωθεί κατά πολύ και συνεχίζει να χειροτερεύει. Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, συγχωνεύσεως τμημάτων ή σχολείων, εντατικοποίηση προγραμμάτων τελείως αντιεπιστημονικών, (διαθεματική κλπ), αύξηση της γραφειοκρατίας με ηλεκτρονικούς υπολογιστές (αντιφατικό αλλά ισχύει) και κυρίως αβεβαιότητα και απειλές για συνεχείς αξιολογήσεις εκπαιδευτικών φορτώνοντάς τους επιπλέον ευθύνες.

Στην ουσία, εκ του αποτελέσματος, αξιολογείται αρνητικά το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα που προωθείται . Αποσπασματικές, ξεκάρφωτες γνώσεις και δεξιότητες. Όχι επιστημονική και κριτική σκέψη των μαθητών. Περικόπτουν μαθήματα από χημεία και βιολογία και προσθέτουν ώρες με αποσπασματικές σκόρπιες, χωρίς συνέχεια ή συνάφεια οι μεταξύ τους γνώσεις. Έτσι που οι μαθητές, βλέπουν τις πλημμύρες σαν θεομηνίες και όχι σαν αποτέλεσμα έλλειψης ουσιαστικών μέτρων πρόληψης. Όχι της μη σωστής εφαρμογής της επιστημονικής γνώσης. Τέτοιους πολίτες τους θέλουν αύριο.

Υπάρχουν όμως και εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές που διεκδικούν. Ενωμένοι στους κοινούς αγώνες για ένα σχολείο που θα μορφώνει τα παιδιά και όχι να τα εξοντώνει προετοιμάζοντάς τα για φτηνό εμπόρευμα εργασίας για αύριο. Που θα ανοίγει τους ορίζοντες των παιδιών και δεν θα τα κλείνει στα στενά περιθώρια των «ξερών» γνώσεων και μηχανιστικών δεξιοτήτων. Που θα ανοίγει τα φτερά τους στον κόσμο του αύριο και όχι να τα έχει προσγειωμένα στις ανάγκες της χαμοζωής που θα τους επιτρέπει η εκάστοτε εργοδοσία τους. Οι αγώνες του σήμερα θα φέρουν τον κόσμο του αύριο που ονειρευόμαστε.