Δεν είναι μία αλλά πολλές οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι της υπομονής…. Ενώ έχει λήξει και επισήμως η πανδημία , οι συνθήκες εργασίας , τα εξοντωτικά ωράρια, η υποστελέχωση σε προσωπικό και ειδικότητες γιατρών παραμένουν, θυμίζοντας έκτακτες ανάγκες πολέμου ακόμα και σήμερα. Από ό,τι φαίνεται, το τί πέρασε ο λαός των Σερρών και οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο τα προηγούμενα χρόνια, δεν αποτέλεσε μάθημα για τους υπεύθυνους, κυβερνώντες και διοικούντες του νοσοκομείου και ουδεμία προσπάθεια έγινε για στελέχωση του νοσοκομείου.

Και ενώ το σύνολο των εργαζομένων δηλώνουν εξαντλημένοι σωματικά και εξουθενωμένοι ψυχικά , καμία αξία δεν δίνεται στα λόγια αυτών που κρατούν το νοσοκομείο όρθιο για να εξυπηρετήσουν και να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών.

Καμία αξία στις ανάγκες των οικογενειών των εργαζομένων.

Καμία αξία στους συναδέλφους που υπηρετούν δεκαετίες το δημόσιο σύστημα υγείας, οδεύουν στην συνταξιοδότηση και με κόστος προσωπικό ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις ενός υποστελεχωμένου νοσοκομείου

Καμία αξία στην ανάγκη του εργαζόμενου για πολιτιστική και κοινωνική ζωή, καθώς τα απάνθρωπα ωράρια εργασίας εξαντλούν κάθε απομεινάρι κουράγιου γι’ αυτό.

Μπροστά τα μάτια μας διαδραματίστηκε η κατάρρευση εργαζόμενου του νοσοκομείου το περασμένο καλοκαίρι έχοντας υποστεί έμφραγμα αφού δούλευε σε συνθήκες εντατικοποίησης εν μέσω καύσωνα. Έχουμε προειδοποιήσει τη Διοίκηση ότι αυτό δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός και θα ακολουθήσουν παρόμοια συμβάντα και σε άλλους εργαζόμενους.

Σαν να μην φτάνουν όλα όσα ζούμε καθημερινά, εν μέσω καλοκαιριού αποφασίζεται από την 4η ΥΠΕ η υποστελεχωμένη παθολογική κλινική του νοσοκομείου Σερρών (υπηρετούν 8 μόνιμοι παθολόγοι και μία επικουρικός συμβασιούχος παθολόγος στις 13 συνολικά οργανικές θέσεις παθολόγων) να «βοηθήσει» με απόσπαση την επίσης υποστελεχωμένη παθολογική κλινική του νοσοκομείου της Δράμας. Ο φτωχός να βοηθήσει τον εξαθλιωμένο, την ώρα που κάποιοι κάνουν πάρτυ στο χώρο της Υγείας.

Διοίκηση νοσοκομείου και 4ης ΥΠΕ μπροστά στο αίτημα των γιατρών της Παθολογικής κλινικής για ανάκληση μια τέτοιας απόφασης, ούτε λίγο ούτε πολύ διατείνονται ότι οφείλουμε να βοηθήσουμε καθώς «δε δουλεύουμε και τόσο πολύ»!!!!!!!!….

Στην ουσία πρόκειται για μπαλώματα των κενών με μετακινήσεις του ήδη κουρασμένου προσωπικού που δουλεύει σε συνθήκες υπερεφημέρευσης. Τα χρόνια κενά, γενικώς στα νοσοκομεία και ειδικώς στη παθολογική κλινική της Δράμας, επιδιώκουν να τα καλύψουν με το ήδη λειψό προσωπικό άλλων νοσοκομείων, εν προκειμένω των Σερρών. Καταλαβαίνουμε όλοι οτι δεν ενδιαφέρεται κανένας ούτε για την υγειονομική κάλυψη των πολιτών που απευθύνεται στο νοσοκομείο, ούτε και για τους εργαζόμενους που δουλεύουν σε υπερεντατικές συνθήκες και καλούνται σαν κινούμενος θίασος να μεταφέρονται οπουδήποτε απαιτηθεί κάθε φορά για να καλύψουν κενά που τόσα χρόνια δεν ανέλαβε κανένας την ευθύνη να καλύψει με το απαραίτητο προσωπικό.

Στις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις για παραίτηση κάποιων από εμάς τους Παθολόγους, καθώς δεν αντέχουμε περαιτέρω αύξηση των απαιτήσεων, ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέει η Διοίκηση ότι είναι δικαίωμά μας να παραιτηθούμε, δε θα μας εμποδίσουν…

Τουλάχιστον εξοργιστική η στάση της διοίκησης που ενώ είχε στα χέρια της την αίτηση παραίτησης μου δεν έκανε ούτε μία προσπάθεια να εμποδίσει την μετακίνηση παθολόγου από το Νοσοκομείο Σερρών σε αυτό της Δράμας για το μήνα Νοέμβριο, απόφαση που υπέγραψε αυτή τη φορά κι ο Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας του Νοσοκομείου μας. Στάση που δείχνει αποδοχή από πλευράς Διοίκησης πως όσο και να δυσκολέψουν οι συνθήκες για τους εργαζόμενους, δεν πρόκειται να κουνήσουν το μικρό τους δακτυλάκι για να τους υπερασπιστούν.

Και για να προλάβω πιθανή απάντηση της Διοίκησης στα λεγόμενά μου, οι δύο θέσεις Παθολόγου που προκηρύσσονται για το νοσοκομείο μας, εάν βέβαια πληρωθούν, εκτός του γεγονότος ότι δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες του νοσοκομείου μας, θα προσφέρουν σίγουρα δυναμικό προς μετακίνηση σε άλλα νοσοκομεία της ΥΠΕ για να καλύψουν κενά.

Λυπάμαι πολύ που αποχωρώ από το δυναμικό του Νοσοκομείου Σερρών καθώς δεν έχω το κουράγιο να συνεχίζω να δουλεύω με τέτοιους όρους εργασίας εις βάρος της σωματικής και ψυχικής μου υγείας, εις βάρος της οικογενειακής και κοινωνικής μου ζωής. Μου είναι αδύνατον να σκέφτομαι ένα μέλλον με συνεχείς μετακινήσεις σε άλλα νοσοκομεία για κενά που καθ΄ ομολογίαν τους δεν πρόκειται να καλύψουν, την ώρα που τις ανάγκες της Παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Σερρών τις καλύπτουμε με πολύ φιλότιμο και κόστος προσωπικό.

Λυπάμαι πολύ που αποχωρίζομαι τους πολύτιμους συναδέλφους μου στην Παθολογική κλινική, που για τα λίγα χρόνια που υπηρέτησα στο νοσοκομείο δουλέψαμε σαν μία γροθιά, τους ειδικευόμενους γιατρούς της Παθολογικής κλινικής που εργάζονται σε δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες, αγωνιώντας να αποκομίσουν γνώσεις από εμάς, τους αξιόλογους συναδέλφους μου των άλλων ειδικοτήτων, ειδικευόμενους και ειδικούς, το νοσηλευτικό προσωπικό , τους τραυματιοφορείς, τραπεζοκόμους, τους εργαζόμενους στη σίτιση, την καθαριότητα, τη φύλαξη που χωρίς όλους αυτούς δε θα μπορούσαμε να εργαστούμε.

Λυπάμαι πολύ που αποχωρεί από το δυναμικό του νοσοκομείου γιατρός που είχε μπροστά του περίπου 30 χρόνια ακόμα προσφοράς από αυτή τη θέση.

Αποχωρώ βαθιά πικραμένη από τη στάση της Διοίκησης του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών απέναντι στους εργαζόμενους που δίνουν την ψυχή τους σε καθημερινή βάση για να προσφέρουν ό,τι καλύτερο μπορούν στον ασθενή , δουλεύοντας σε συνθήκες μεσαίωνα.

Σπέντζου Ευθυμία,

Παθολόγος Επιμελήτρια Β’,

Γραμματέας ΕΝΙΝΣ