Το πράσινο φως στην πλήρη ένταξη του μη αναγνωρισμένου από τον ΟΗΕ Κοσόβου* στο Συμβούλιο της Ευρώπης, που δόθηκε στην Εαρινή Σύνοδο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης στο Στρασβούργο (16/4/2024) και καταψήφισα, συνιστά εξαιρετικά δυσμενή εξέλιξη λόγω του διεθνούς προηγούμενου που δημιουργεί. Είναι βέβαιο ότι θα δυναμιτίσει την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή των Δυτ. Βαλκανίων, αλλά και της Αν. Μεσογείου δεδομένων των περιφερειακών δρώντων με τη διακομματική θετική ψήφο της Τουρκίας να προμηνύει τα μελλούμενα.

Με την υπερψήφιση της έκθεσης της εισηγήτριας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κ. Ντόρας Μπακογιάννη (ΝΔ), επιβραβεύθηκε στην πράξη η έλλειψη ουσιαστικής προόδου στον θεσμικό Διάλογο Βελιγραδίου-Πρίστινας, απότοκο των μονομερών ενεργειών και της αδιαλλαξίας της κοσοβάρικης κυβέρνησης Κούρτι έναντι της σερβικής εποικοδομητικής στάσης, όπως έτσι διαπιστώνουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, που ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο έχει επιβάλει μέτρα εναντίον του Κοσόβου* από τον Ιούνιο του '23, τα οποία μέχρι σήμερα παραμένουν εν ισχύι.

Αυτή και μόνο η εξώφθαλμη αγνόηση της κατάστασης των πραγμάτων (state of affairs) ή/και η αντιστροφή της λογικής με τη θέση του κάρου της ένταξης μπροστά από το άλογο των δεσμεύσεων, που υιοθετήθηκε στην έκθεση Μπακογιάννη, αρκούσε, ώστε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και, τουλάχιστον, οι κυβερνήσεις της ΕΕ να απορρίψουν την ένταξη του Κοσόβου* από θέση αρχής. Για να μπορούν δηλαδή από τη μεριά τους, να συνεχίσουν να λειτουργούν προς όφελος της ουσιαστικής και βιώσιμης επίλυσης του ζητήματος, αντί να επικουρούν το ένα μέρος στην επιβολή τετελεσμένων μέσω του παράλληλου συστηματικού δρόμου των διεθνών οργανισμών χωρίς την προηγούμενη εκπλήρωση των δεσμεύσεων.

Το γεγονός της κατάφωρης παράκαμψης παραδεδεγμένων αρχών και αξιών μαρτυρά τις άδηλες μεθοδεύσεις και την υπέρτερη πολιτική σκοπιμότητα της έκθεσης ένταξης του Κοσόβου* σε αντίθεση με τις αγαθές προθέσεις που επικαλείται, ως απευθυνόμενης σε αφελείς. Με ένα σκεπτικό-μνημείο λαϊκισμού, στο όνομα δήθεν της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού, κυνικά αντιπαρέρχεται τη ρεαλιστική προοπτική των νέων εσωτερικών και εξωτερικών συγκρούσεων που θα προκληθούν με τη διακινδύνευση πια ανθρωπίνων ζωών.

Έτσι λοιπόν, η τεκταινόμενη στο Κόσοβο* παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, όπως και η καταστρατήγηση διεθνών συμβάσεων και του καταστατικού του Συμβουλίου της Ευρώπης (άρθρα 3 και 4), μετατράπηκαν από αίτια διεθνούς πίεσης στις Αρχές του Κοσόβου* για αποχή από διεθνείς παρανομίες, σε φθηνό εισιτήριο τράνζιτ για τη διεθνή νομιμότητα. Που εφόσον επικυρωθεί και από την Επιτροπή Υπουργών προσεχώς, θα καταστεί «δίκαιο» και «αναλογικό» να παρέχεται σε κάθε μόρφωμα που επιδιώκει διεθνή αναγνώριση χωρίς να πληροί τις δικαιοπολιτικές προϋποθέσεις σύστασης κράτους (ΣΑΗΕ 1244) και παρακάμπτοντας πια τον εκάστοτε, πολύ γνωστό στη γειτονιά μας, «...Διάλογο».

Διανύοντας ήδη την επόμενη μέρα, η ηγεσία του ΥΠΕΞ θα πρέπει να κάνει πολλά περισσότερα πλέον ενόψει της Επιτροπής Υπουργών τον Μάιο. Να αναδείξει σε ΕΕ, ΟΗΕ και κάθε κράτος-μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης την επιχειρούμενη διαστρέβλωση των παραμέτρων και σε κάθε περίπτωση να μην τηρήσει στάση αδυναμίας, όπως υπαγορεύει με την επίφαση της συμβουλευτικής γνώμης η έκθεση ένταξης του Κοσόβου*, που προθυμοποιήθηκε να φέρει σε πέρας η κ. Μπακογιάννη. Εκτός και αν η Ελληνική Κυβέρνηση είναι ικανοποιημένη με την εξέλιξη, παρά τις βαρύνουσες προεκτάσεις για τα ζωτικά μας συμφέροντα και την ειρήνη στην περιοχή.