51 χρόνια μετά η εξέγερση του Νοέμβρη και το μήνυμά της εμπνέουν την νεολαία και τον λαό. Δείχνουν ότι οι τύραννοι πέφτουν, οι σιδερόφραχτες στρατιές νικιούνται, ότι αυτό που φαντάζει αδύνατο γίνεται δυνατό, όταν ο λαός αποφασίσει να οργανωθεί και να παλέψει.

Σήμερα δεν έχουμε στρατιωτική δικτατορία. Έχουμε ιμπεριαλιστικούς πολέμους που απλώνονται και απειλούν με όλεθρο. Έχουμε τη δικτατορία του κεφαλαίου, του χρέους και των οικονομικών τους δεικτών που συντρίβουν τους λαούς. Έχουμε την οικολογική καταστροφή λόγω της υπερεκμετάλλευσης του πλανήτη. Έχουμε το σιδερόφραχτο σύστημα των πολυεθνικών, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.

Ένα σύστημα που παρά την αντιδραστική του τομή, με δύναμη κρούσης την ακροδεξιά, βρίσκει  απέναντί του την εργατική τάξη και τους λαούς που δεν το βάζουν κάτω. Χτίζουν συνδικάτα μέσα στην «καρδιά του κτήνους», τον αμερικάνικο καπιταλισμό, εξεγείρονται μαζικά, όπως στο Μπαγκλαντές και την Σρι Λάνκα, αναπτύσσουν την πάλη τους ενάντια στην γενοκτονία που διεξάγει το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, μάχονται για μισθούς, κοινωνικά αγαθά, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες ενάντια στη δολοφονική κυβέρνηση της ΝΔ.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα η λύση δεν θα ρθει από τα «πάνω». Οι συμμαχίες με τμήματα του αστικού κόσμου και τότε και τώρα δεν έδωσαν απάντηση. Δεν πολεμήθηκε η χούντα με τον Αβέρωφ, τον Καραμανλή, τους «ευρωπαίους δημοκράτες», αλλά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Δεν πολεμιέται ο Τράμπ με την Χάρις και τον Μπάιντεν, η ΝΔ με τη «δημοκρατική αντιπολίτευση», το ΝΑΤΟ και ο Ζελένσκι με τον Πούτιν. Όπως και τότε, μόνο η εξεγερτική πάλη των λαών και η αντικαπιταλιστική επαναστατική προοπτική εμπνέουν, καθοδηγούν στην αποφασιστική δράση, δίνουν διέξοδο.