Πραγματοποιήθηκε σήμερα Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου, μέ μεγάλη ἐπιτυχία, ἡ ἔναρξη τοῦ 12ου Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, διοργανούμενο ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Βιβλικῶν Σπουδῶν, μέ θέμα: «Ὁ Θεολόγος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: θέματα εἰσαγωγικά, φιλολογικά, ἑρμηνευτικά καί θεολογικά τοῦ Εὐαγγελίου του». Τό ἀνωτέρω Ἐπιστημονικό Θεολογικό Συνέδριο, πού φιλοξενεῖται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Σερρῶν καί Νιγρίτης, στό ξενοδοχεῖο «Elpida Resort» στήν πόλη τῶν Σερρῶν, ἔλαβε χώρα κατόπιν σχετικῆς εὐλογίας τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  
Τό Συνέδριο ἄρχισε στίς 9:00 τό πρωί τῆς Παρασκευῆς 17 Σεπτεμβρίου, μέ τήν τέλεση τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἁγιασμοῦ ἀπό τον Σεβ. Μητροπολίτη Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγο, παρουσία τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Σεβ. Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ, καί τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καστορίας κ. Σεραφείμ, Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου, Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνατίου, Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου, Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου κ. Ἱεροθέου, Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, Δράμας κ. Παύλου, Διδυμοτείχου καί Ὀρεστιάδος κ. Δαμασκηνοῦ καί Νευροκοπίου (Βουλγαρίας) κ. Ναθαναήλ.
Τήν ἔναρξξη τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου ἔκανε ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Θεολόγος, ὁ ὁποῖος ἀπηύθυνε ἐγκάρδιο σχετικό χαιρετισμό, καθώς καί θερμές εὐχαριστίες πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανῆς κ. Δανιήλ, ὁ ὁποῖος μετέφερε τό μήνυμα τοῦ σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στούς ἀδελφούς Σεβ. Μητροπολίτες γιά τήν ἀνταπόκριση καί παρουσία τους στην πρόσκληση συμμετοχῆς, πρός τόν Ἐλλογιμώτατο Πρόεδρο καί τά Μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Βιβλικῶν Σπουδῶν οἱ ὁποῖοι ἀπευθύνθησαν στήν τοπική μας Ἐκκλησία γιά τήν φιλοξενία τοῦ παρόντος θεολογικοῦ Συνεδρίου, ὡς ἐπίσης καί τούς ἐκλεκτούς ἐπισήμους.
Ὁ  πρῶτος ὁμιλητής τῆς πρώτης συνεδρίας ἦταν ὁ Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Καινῆς Διαθήκης τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. κ. Ἰ. Καραβιδόπουλος. Τό θέμα τῆς εἰσήγησής του ἦταν «Ἀπό τόν ἱστορικό Ἰησοῦ στόν Ἰησοῦ Χριστό τοῦ κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου». Στό πρῶτο μέρος τῆς εἰσήγησής του ὁ ὁμιλητής ἔκανε μία σύντομη ἀναδρομή στή «λεγόμενη ἔρευνα γιά τόν ἱστορικό Ἰησοῦ» καί ἐπεσήμανε τήν ὑποβάθμιση τοῦ τετάρτου εὐαγγελίου μέσα στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς  ἔρευνας ὡς πηγῆς γιά  τόν ἱστορικό Ἰησοῦ. Στό δεύτερο μέρος τῆς ὁμιλίας του ὁ κ. καθηγητής ἀναφέρθηκε στήν ἀλλαγή πού διαπιστώνεται κατά τά  τελευταῖα χρόνια καί στό ἐνδιαφέρον πού ἄρχισε νά ἐκδηλώνεται ἀπό τούς εἰδικούς γιά τό κατά Ἰωάννην ὡς πηγή γιά τόν ἱστορικό Ἰησοῦ, ἐνῶ στό τρίτο μέρος ἐπεσήμανε τήν ἀπουσία μελετῶν στόν ὀρθόδοξο χῶρο σχετικά μέ τόν ἱστορικό Ἰησοῦ καί ἐξήγησε τούς λόγους που δικαιολογοῦν αὐτήν τήν ἀπουσία.
Ὁ δεύτερος ὁμιλητής τῆς πρώτης πρωινῆς συνεδρίας ἦταν ὁ λέκτορας τῆς Καινῆς Διαθήκης τοῦ Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ. κ. Χ. Ἀτματζίδης καί τό θέμα τῆς εἰσήγησής του ἦταν: «Ἡ Θεολογία τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου στό πλαίσιο τῆς  Θεολογίας τῆς  Καινῆς Διαθήκης». Στό πρῶτο μέρος τῆς εἰσήγησής του ὁ ὁμιλητής παρουσίασε τήν θέση τῆς Θεολογίας τῆς Κ.Δ. μέσα στήν ἑλληνορθόδοξη θεολογική πραγματικότητα καί ἐπεσήμανε τήν σπουδαιότητά της, ἀλλά καί τήν ὀργανική τῆς θέση μέσα στό πλαίσιο τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας γενικότερα. Στήν συνέχεια ἀναφέρθηκε στόν ἰδιάζοντα θεολογικό χαρακτήρα τοῦ  κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου, στίς πηγές τοῦ  εὐαγγελίου καί τήν σχέση του μέ τούς συνοπτικούς, καθώς καί στήν λεγομένη «Ἰωάννεια Σχολή», μέ τήν ὁποῖα συνδέονται τόσο τό τέταρτο εὐαγγέλιο ὅσο καί οἱ τρεῖς ἐπιστολές τοῦ Ἰωάννου. Στό τελευταῖο μέρος τῆς εἰσήγησής του ὁ κ. Ἀτματζίδης ἀνέπτυξε διάφορες πτυχές τῆς Ἰωάννειας χριστολογίας.
Ἡ τρίτη εἰσήγηση ἦταν τῆς Λέκτορος Κ.Δ. τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας Α.Π.Θ. κ. Αἰκ. Τσαλαμπούνη. Τό θέμα της ἦταν: «Τό κοινό ὑλικό τοῦ Λουκᾶ καί τοῦ Ἰωάννη. Σύντομη συμβολή στό πρόβλημα τῶν πηγῶν τοῦ τετάρτου εὐαγγελίου». Ἡ ὁμιλήτρια παρουσίασε τό πρόβλημα τῆς πιθανῆς σχέσης καί ἐξάρτησης τοῦ κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου ἀπό τό κατά Λουκᾶν εὐαγγέλιο καί ἐπεσήμανε τούς βασικούς σταθμούς στήν ἔρευνα τοῦ  ζητήματος, ἐάν καί κατά πόσο τό τέταρτο εὐαγγέλιο ἐξαρτᾶται ἄμεσα ἀπό τό κατά Λουκάν ἤ  ἐάν τά δύο εὐαγγέλια ἀντλοῦν ἀπό κοινές προφορικές παραδόσεις. Τό συμπέρασμα αὐτῆς τῆς ἀνάλυσης εἶναι ὅτι ἡ σχέση μεταξύ τῶν δύο κειμένων εἶναι πολυεπίπεδη καί σύνθετη.
Ἡ πρώτη ὁμιλία τῆς δεύτερης πρωινῆς συνεδρίας ἔφερε τόν τίτλο «Τό σοφιολογικό «ὑπόβαθρο τῆς θεολογίας τοῦ  τετάρτου εὐαγγελίου». Ὁ ομιλητής, Καθηγητής ταῆς Κ.Δ. τοῦ Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ. κ. Πέτρος Βασιλειάδης, παρουσίασε στό πρῶτο μέρος τῆς εἰσήγησής του τίς ἀπαρχές καί τά βασικά χαρακτηριστικά ταῆς σοφιολογικῆς γραμματείας. Στή συνέχεια ἐπεσήμανε τήν σπουδαιότητα τῆς Πηγῆς τῶν Λογίων (Q) γιά τήν μελέτη τῶν πρωτοχριστιανικῶν κοινοτήτων καί ὡς βασικῆς πηγῆς ὄχι μόνο τῶν  συνοπτικῶν εὐαγγελίων ἀλλά καί τοῦ  κατά Ἰωάννην. Ὅσον ἀφορά στό τέταρτο εὐαγγέλιο ὁ ὁμιλητής ἐντόπισε τά σοφιολογικά στοιχεῖα τοῦ εὐαγγελίου στην ταύτιση του Ιησού με το Λόγο, στα «εγώ ειμί» χωρία του ευαγγελίου στίς ἐμφατικές ἐκφράσεις «ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν» καί τέλος στίς ἔμμεσες περί παρακλήτου-πνεύματος ἀναφορές.
Δεύτερος εἰσηγητής τῆς  δεύτερης πρωινῆς συνεδρίας ἦταν ὁ καθηγητής τῆς Κ.Δ. καί Πρόεδρος τοῦ  Τμήματος Ποιμαντικῆς καί  Κοινωνικῆς Θεολογίας Α.Π.Θ. κ. Χ. Οἰκονόμου. Ὁ τίτλος τῆς εἰσήγησής του ἦταν «Ἡ πνευματολογία τοῦ  κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου». Ὁ ὁομιλητής ὑπογράμμισε ὅτι ἡ περί ἁγίου Πνεύματος διδασκαλία τοῦ  τετάρτου εὐαγγελιστή μπορεῖ νά κατανοηθεῖ  μόνο σέ  ἄμεση σχέση πρός  τήν τριαδολογία, χριστολογία καί ἐσχατολογία τοῦ  εὐαγγελίου, καθώς ἐπίσης καί πρός τήν διπλή ἐσχατολογία τοῦ εὐαγγελίου (πραγματοποιηθεῖσα καί μελλοντική).
Ὁ τρίτος ὁμιλητής, Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Κ.Δ. τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., κ. Στ. Σάκκος, παρουσίασε τίς μαρτυρίες τοῦ  κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου γιά τήν Παναγία («Ἡ Παναγία στό κατά Ἰωάννην εὐαγγέλιο»). Ὁ ὁμιλητής ἐπεσήμανε τρεῖς μαρτυρίες στό τέταρτο εὐαγγέλιο μεγάλης θεολογικῆς σημασίας. Ἡ πρώτη ἀφορά στήν ἐνανθρώπηση τοῦ  Λόγου (1, 1 εξ.) καί στήν πρόσληψη τῆς ἀνθρώπινης φύσης ἀπό τήν Παρθένο Μαρία, ἡ δεύτερη διασώζεται στήν περιγραφή τοῦ θαύματος στήν Κανᾶ (Ἰω 2, 1-10) καί ἀναδεικνύει τήν σχέση τῆς  Παναγίας μέ τόν Υἱό της καί ἡ τρίτη ἀπαντᾶ στή διήγηση τῆς  Σταύρωσης τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐμπιστεύεται τήν μητέρα του στον ἀγαπημένο του μαθητή (Ἰω 19, 26-27). Σύμφωνα μέ τόν ὁμιλητή αὐτή ἡ ἀναφορά ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὑπῆρξε ὁ μοναδικός υἱός τῆς Μαρίας.
Ἡ τελευταία εἰσήγηση τῆς δεύτερης πρωινῆς συνεδρίας ἦταν τοῦ  Ἐπίκουρου Καθηγητή τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν κ. Δ. Πασσάκου. Ὁ τίτλος τῆς εἰσήγησής του ἦταν «Ἡ κοινότητα τοῦ  Ἰωάννη καί ἡ στάση της πρός τόν κόσμο». Ὁ ὁμιλητής παρουσίασε τά βασικά σημεῖα τῆς κοινωνιολογικῆς διάκρισης τοῦ  E. Troeltsch τῶν θρησκευτικῶν ὁμάδων σέ Ἐκκλησία καί σέκτα καί ἔθεσε τό ἐρώτημα τοῦ  γεωγραφικοῦ ἐντοπισμοῦ τῶν Ἰωάννειων κοινοτήτων καί τοῦ ἀνοίγματός των πρός τίς μή Ἰουδαϊκές ὁμάδες.