Γράφει η Βούλα Χομόνδοσλη

Μέλος του Δημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών «Ειρήνης και Φιλίας» μέλος της Ο.Γ.Ε. (Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας).

Η βαμμένη με το αίμα των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας στη Ν. Υόρκη 8 Μάρτη 1857, έγινε ημέρα σύμβολο για τους αγώνες της διπλά εκμεταλλευόμενης και καταπιεζόμενης γυναίκας της εργατικής, αγροτικής οικογένειας, της εργαζόμενης από τα μεσαία στρώματα, της άνεργης γυναίκας.

Για την καθιέρωση της 8 Μάρτη ως παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας, αγωνίστηκαν γυναίκες εκπρόσωποι του επαναστατικού κινήματος, μεταξύ των οποίων και η ΚΛΑΡΑ ΤΣΕΤΚΙΝ.

Στη χώρα μας, η ΕΑΜική Αντίσταση έδωσε για πρώτη φορά το εκλογικό δικαίωμα στις γυναίκες,  με τις εκλογές για την ανάδειξη του Εθνικού Συμβουλίου, που έγινε σε συνθήκες της ναζιστικής κατοχής. Επίσης η Κυβέρνηση του βουνού, με πράξη της κατοχύρωσε την πλήρη νομική ισοτιμία ανδρών και γυναικών. Συνταγματική διακήρυξη της τυπικής ισοτιμίας, έγινε για πρώτη φορά, με το σύνταγμα του 1975, κάτω από την πίεση των λαϊκών αγώνων που συνέβαλαν στην πτώση της χούντας.

Τα αστικά Μ.Μ.Ε. αποσιωπούν το ιστορικό υπόβαθρο της ημέρας αυτής. Προσδίδουν έναν πανηγυρικό χαρακτήρα και καλλιεργούν την εκτόνωση της μιας ημέρας και προσανατολίζονται στην αντιπαράθεση με το ανδρικό φύλο.

Όμως γυναικείο κίνημα σημαίνει κόσμος, γυναίκες του λαού, όχι εκπρόσωποι φορέων, που συγκεντρώνονται αυτή τη μέρα σε ημερίδες, διαλέξεις κ.λ.π. και πάει τελείωσε.

Πολλοί διανοούμενοι ασχολούνται με το γυναικείο ζήτημα.

Ας θυμηθούμε τι είπαν:

«Όχι εξανδρισμός, μα εξανθρωπισμός της γυναίκας, είναι το ιδανικό τέρμα του αγώνα της όπως παραμένει και το ιδανικό τέρμα για τον άνδρα».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ

«Πιστεύω οτι ο αγώνας των γυναικών, παρ’ όλη την ιδιομορφία του, συνδέεται αδιάσπαστα με τον αγώνα που πρέπει να κάνει από κοινού με τους άνδρες».

ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΟΒΟΥΑΡ

«Πολλά πράγματα θα μπορούσαμε να περιμένουμε από τις γυναίκες αν τις μορφώναμε όπως πρέπει».

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

«Εμείς οι γυναίκες θέλουμε να γίνουμε ανεξάρτητες και υπεύθυνες, θέλουμε να μας δώσουν την απαιτούμενη μόρφωση, για να καταλάβουμε τον κόσμο και τη ζωή. Να μας απαλλάξουν από το φορτίο των παλιών προλήψεων που μας περιορίζει».

ΑΘΗΝΑ ΓΙΑΝΝΙΟΥ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΡΓΑΤΗΣ» 1910

« Το προλεταριάτο δεν μπορεί να αποκτήσει πλήρη ελευθερία, αν δεν κατακτήσει πλήρη ελευθερία για τις γυναίκες».

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

Στην αντίπερα όχθη το ιερατείο!

«Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσι υποτάσσεσθαι, ως τω Κυρίω οτι ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας και αυτός εστί σωτήρ του σώματος αλλ’ ώσπερ η η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσι εν παντί».

ΠΡΟΣ ΕΦΑΙΣΙΟΥΣ

«Γυναικί δε διδάσκειν, ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλά είναι εν ησυχία».

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ

Και το γνωστό σε όλους μας, «η γυνή να φοβείται τον άνδρα».

Το γυναικείο ζήτημα που και από μόνο του είναι σύνθετο, περιπλέχτηκε στο έπακρο από την αστική κοινωνιολογία η οποία περιορίζει την ουσία του άλλοτε στη βιολογική «τραγωδία της γυναίκας», Άλλοτε στον «ανδρικό εγωισμό» και σε άλλες αντιεπιστημονικές επινοήσεις.

Λογαριάζουν όμως «χωρίς τον ξενοδόχο». Εμείς οι γυναίκες είμαστε πάνω από το μισό του πληθυσμού της γης.

Έχουμε – και όσες δεν έχουν θα αποκτήσουν, θα φροντίσει γι’ αυτό το προοδευτικό γυναικείο κίνημα – την ώριμη πολιτική συνείδηση. Έχουμε τη θέληση μιας και μπορούμε ν’ αλλάξουμε τις τύχες του κόσμου.

Με την ένταξή μας στο Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο πάλης, θ’ ανοίξουμε το δρόμο της λύσης των προβλημάτων που βιώνουμε απ’ τη σκλαβιά της καφαλαιοκρατικής κοινωνίας.

Θα πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων όλα τα στοιχεία της αστικής ηθικής, την υποκρισία, το ψέμα, τον καταναγκασμό,. Το πολύχρονο ταξίδι των αγώνων του γυναικείου κινήματος, δεν έχει πολυτελείς αποσκευές. Έχει τα απαραίτητα! ΠΙΣΤΗ στον ωραίο ΑΓΩΝΑ μας, ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΙΑ αλλά και ΟΡΓΗ και ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ  για τις αδικίες σε βάρος μας.

Έφτασε η ώρα η αγανάκτησή μας να γίνει ΔΡΑΣΗ! Δεν μας φοβίζει τίποτα.

«Ο φόβος, ταράσσει ακόμα και τη μνήμη».

ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ