Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πως για την Ελλάδα η επιλογή της πτώχευσης θα σημάνει και την αδυναμία επιστροφής στο κλαμπ των προηγμένων χωρών του πλανήτη.
Κι όμως· οδηγούμαστε εκεί με μαθηματική ακρίβεια, αποδεχόμενοι θεωρίες όπως αυτή του επαχθούς χρέους αποποιούμενοι την ίδια μας τη δημοκρατία ή της μονομερούς στάσης πληρωμής του χρέους και δομούμε με συνέπεια στας ευρώπας το νεοπροφίλ του περήφανου Έλληνα μπαταξή. Συνεχίζουμε το τσίτινγκ στις μεταρρυθμίσεις, τις διαρθρωτικές αλλαγές και το άνοιγμα των επαγγελμάτων, αυτοορίζοντας έτσι τον Ευρωπαίο ως επιτηρητή και όχι ως ισότιμο συνομιλητή. Πληρούμε επακριβώς και σε ημερήσια βάση την ασυνέπειά μας, την αθέτηση νόμων, λόγων ή πράξεων και την αδιαφάνεια σε όλο το δημοσιονομικό φάσμα και κατηγορούμε όσους μας κουνούν το δάχτυλο, προκαλώντας, με μαζοχιστική διάθεση την επίπληξή μας. Έτσι δημιουργούμε και τροφοδοτούμε με αυτοκαταστροφική τεχνική το θυμό το αυτόχειρα.
Κι όμως· αποφασίσαμε.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή, η αντιμνημομιακή περπατησιά έχει το προβάδισμα. Και αν δεν έχει φορά, έχει, σίγουρα, φόρα και ετοιμάζεται να σαρώσει στο πέρασμά της κάθε λογική σκέψη. Είναι περίεργο πως δε μας φοβίζει η ημιμάθεια στα οικονομικά ζητήματα, οι πολιτικές ανεδαφικές προτάσεις, η άκρατη δημαγωγία και ο αναστημένος αυριανισμός. Ασπίδα μας η ρήση του βρεγμένου που βροχή δε φοβάται.
Κι όμως· θα ´ρθει εκείνη η ώρα που θα αναζητήσουμε την πραγματική λύση. Τότε που θα ´χουμε όλοι μετανοήσει και θα υβρίζουμε με μίσος τους σημερινούς μας σωτήρες. Και η λύση αυτή θα υπάρχει, γιατί πάντα υπάρχει λύση. Μα δε θα είναι η επιστροφή μας στο χθες διότι αυτή θα ´ναι ανέφικτη· θα ´ναι η καταστροφή των άλλων. Θα τον παίξουμε με σθένος το μοιρολατρικό ρόλο της γριάς που ´ρχεται από την πόλη και φέρνει το χάσει χάσει και με βοηθό την παναγίτσα η Ευρώπη να χάσει.
Και ίσως τα καταφέρουμε. Ίσως τους τραβήξουμε και κείνους στον πάτο. Μα ακόμη και αν δεν τα ´χουμε καταφέρει, αυτό που σίγουρα θα έχουμε επιτύχει είναι να "διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια μας"!
Κι όμως· παραμένουμε υποκριτές μέχρι τέλους.

Theo Tra