Τι είμαστε, λοιπόν, εκεί στη ΔΗΜ.ΑΡ.; Η Ιφιγένεια της Αριστεράς, μήπως; Ή το συγχωροχάρτι και η αριστερή …κολυμπήθρα του Σιλωάμ για όσους καταλήστευσαν το δημόσιο πλούτο της χώρας; Το συγχωροχάρτι απέναντι στη φοροδιαφυγή, στη λαμογιά, στις μίζες, στη συναλλαγή, στη λοβιτούρα, στη ρουσφετολογία και στο πελατειακό κράτος; Το συγχωροχάρτι στη (συγ)κάλυψη όλων αυτών που για σαράντα χρόνια δημιούργησαν τους κομματικούς στρατούς και που έγιναν η αιτία να χρεοκοπήσουν υγιείς επιχειρήσεις, να χρεοκοπήσουν οι Δ.Ε.Κ.Ο., να χρεοκοπήσουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και εντέλει το Δημόσιο στο σύνολό του; Το συγχωροχάρτι απέναντι στους ποικιλώνυμους Άκηδες, στους ηθικούς αυτουργούς των χιλιάδων αυτοκτονιών και της ελεεινής κατάστασης εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, των οποίων τα παιδιά πεινάνε και ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγα ψίχουλα τροφής; Το συγχωροχάρτι για όσους κάλυψαν όλα τα τερατώδη σκάνδαλα, με αποκορύφωμα το σκάνδαλο των σκανδάλων, αυτό της Siemens, που έκλεισε κι αυτό αντί πινακίου φακής; Στο όνομα, λοιπόν, της ανάγκης «να κυβερνηθεί ο τόπος» η Δημοκρατική Αριστερά συνέπραξε με αυτούς, των οποίων το όνομα ενδεχομένως βρίσκεται στις λίστες του Χριστοφοράκου; Και το ερώτημα προκύπτει αμείλικτο: ΓΙΑΤΙ;

Αφού ο λαός (ελέω και του εκλογικού νόμου) έδωσε σε Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. τη δυνατότητα να κυβερνήσουν μόνοι τους, αφού θέλουν τόσο πολύ να εξαγνισθούν για τα ανομήματά τους, αφού ισχυρίζονται ότι θα αλλάξουν την πολιτική τους και θα καθίσουν στο σκαμνί αυτούς που πρέπει (τους οποίους γνωρίζουν πολύ καλά), αφού εντέλει θεωρούν ότι αυτοί μπορούν να διορθώσουν τα πράγματα, γιατί τους στερούμε αυτήν τη δυνατότητα; Αφού για σαράντα χρόνια κυβέρνησαν άνετα και περήφανα με 42% (ενίοτε και με λιγότερο), γιατί δεν τους αφήσαμε να το ξανακάνουν; Άλλωστε ισχυρίζονται ότι πήραν το μήνυμα του λαού και ομνύουν γονυπετείς σε αυτό. Να όμως που, απ’ ότι φαίνεται, ούτε το μήνυμα πήραν ούτε έχουν σκοπό να αλλάξουν την πολιτική τους. Πολύ απλά ήθελαν ένα αριστερό άλλοθι και το βρήκαν στη Δημοκρατική Αριστερά. Το πρώτο δείγμα γραφής το πήραμε ήδη από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης: είναι ευκρινής η ίδια και απαράλλαχτη λογική των ισορροπιών και της εξυπηρέτησης των κομματικών αναγκών. Εξάλλου δε νομίζω ότι θα ήταν πολύ διαφορετική η εκπροσώπηση της Ν.Δ. στην κυβέρνηση σε περίπτωση αυτοδυναμίας της. Προς τι, λοιπόν, αυτή η θυσία;

Πιστεύω ακράδαντα ότι πρόκειται περί λάθους του κόμματός μου και όχι για κάποιου είδους σκοπιμότητα. Κλείνω όμως με την ευχή να διαψευσθώ, εύχομαι το λάθος να το κάνω εγώ και όχι το κόμμα μου. Μακάρι όλα αυτά να έγιναν για το καλό του λαού μας, για να μπει φρένο στην περαιτέρω εξαθλίωσή του, για να ανακτήσει ο λαός μας κάτι από το αίσθημα δικαίου και την αξιοπρέπειά του που τόσο δοκιμάζονται. Αν είναι έτσι, ας γίνει η ΔΗΜ.ΑΡ. Ιφιγένεια. Όμως, έχω αμφιβολίες.

Από την πλευρά μου δηλώνω ότι παραμένω στη θέση που με εξέλεξαν τα κομματικά μας μέλη και θα αγωνιστώ για τις ιδέες που αναφέρονται στην ιδρυτική μας διακήρυξη για μια Ανανεωτική Δημοκρατική Αριστερά με ολοκληρωμένη εναλλακτική αριστερή πρόταση διακυβέρνησης της χώρας και λογική συνεργασιών με κόμματα και πρόσωπα που δεν έχουν λερώσει τα χέρια τους με εγκλήματα σε βάρος του λαού μας. Οι εμπρηστές δεν μπορεί να γίνουν και πυροσβέστες. Αν παρόλα αυτά οι απόψεις μου θεωρηθούν εμπόδιο στην εύρυθμη λειτουργία του κόμματός μου, θέτω την παραίτησή μου στη διάθεση των κομματικών οργάνων. Γιατί, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ.

Ζάχος Κατσάνης

Πρόεδρος της κομματικής οργάνωσης Σερρών

της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ