Αντηχεί στα αυτιά μου το  "ουδείς αναντικατάστατος" σαν μια αντίδραση στη θλίψη που με κυρίευσε από τη στιγμή που έμαθα μόλις σήμερα πως ταξίδεψε ο Χρίστος Τσολάκης για την αιωνιότητα. Η λογική αυτό επιτάσσει, αλλά μόνο με τη λογική δεν προσεγγίζεται η πραγματικότητα. Η δική μου  βέβαια "λογική" διαμαρτύρεται και "φοβάται" πως είναι πράγματι αναντικατάστατοι ορισμένοι άνθρωποι που έχουν το φως, τη χάρη και την αύρα να εμπνέουν, να καθοδηγούν, να ανοίγουν δρόμους, αλλά  πάνω από όλα να "διδάσκουν"  με τη στάση και τη διαδρομή που επέλεξαν να ακολουθήσουν.

Μεγάλη η απώλεια ενός γνήσιου δασκάλου, του δασκάλου της "καρδιάς" όπως εύστοχα τον αποκαλούσαν και όπως επιγράφει το άρθρο της η  εφημερίδα καθημερινή.  

Μεγάλη η απώλεια ενός μεγάλου παιδαγωγού που δίδασκε πως ο καλός δάσκαλος είναι ο δάσκαλος της Αγάπης, αυτός που πάνω από όλα αγαπάει το μαθητή του, γιατί γνωρίζει πως ο άνθρωπος μαθαίνει μόνο αυτό που αγαπάει..

Μεγάλη η απώλεια ενός σπουδαίου φιλόλογου, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα για την αναθεώρηση της διδασκαλίας του γλωσσικού μαθήματος με την συγγραφή των διδακτικών βιβλίων για το Γυμνάσιο και το Λύκειο σε άλλη μια μεταρρύθμιση που ναυάγησε. Πρόεδρος του Δ.Σ του  "Φιλολόγου"  του Συλλόγου αποφοίτων της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ., θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας η νεανική του ματιά και το πάθος του στην τελευταία φορά που διδαχτήκαμε από το λόγο του στο Ι΄ Συνέδριο για τη γλώσσα της παιδεία και των  μεταρρυθμίσεων.  

Πλήθος τα δημοσιεύματα επαναφέρουν στη δημοσιότητα την αλήθεια που μας καίει: πως πέρα και πάνω από την οικονομική δυσπραγία και την κοινωνική υποιβάθμιση που ζούμε, πενθούμε γιατί νιώθουμε ορφανοί από πνευματικούς ηγέτες, φωτισμένους δασκάλους που θα επαναφέρουν τη ζωή μας στο δρόμο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Άοκνος μαχητής για τα θέματα της γλωσσικής εκπαίδευσης και της ανθρωπιστικής παιδείας των Ελλήνων υπήρξε ο Χρίστος Τσολάκης. Ένα παράδειγμα αγάπης και αφοσίωσης στο έργο του δασκάλου, που "υπηρέτησε" στην πράξη με μοναδικό τρόπο  που εμπνέει όλους μας.

Μέσα στο θέρος ας είναι αυτή η μεγάλη απώλεια μια αφορμή για αναστοχασμό όλων μας στα ουσιώδη και τα μεγάλα δηλαδή στα θέματα της γλώσσας και της παιδείας.

Ο λόγος του οδηγός μένει στην αιωνιότητα, αθάνατη παρακαταθήκη...

                                                                                                                                                                         Σύλια Ζέττα