Νέα… εφεδρεία τείνει να γίνει η διαθεσιμότητα, καθώς ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει τίποτε. Τα δικαστικά μπλόκα στη διαθεσιμότητα (με πρώτο εκείνο του Πρωτοδικείου Χίου που διέταξε να επιστρέψουν οριστικά στη δουλειά τους οι εργαζόμενοι, απειλώντας μάλιστα το δήμο με πρόστιμο κάθε ημέρα που δε θα τους δέχεται) είναι ένας από τους λόγους που έχουν… κολλήσει τη διαδικασία. Οι άλλοι δύο είναι η μη συγκρότηση των νέων Πειθαρχικών (μπλόκο από δικαστικούς και… υπουργούς)

Όπως γραφειο το Έθνος, από τους περίπου 2.000 ΙΔΑΧ ΔΕ που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα (περίπου 500 από τους δήμους), έχουν επιστρέψει με δικαστικές αποφάσεις – προσωρινές διαταγές κανονικά στις υπηρεσίες, και μάλιστα όχι με το 75% του μισθού τους, αλλά με πλήρη αμοιβή.

Από τους υπόλοιπους, κάποιοι βρίσκονται σε αναμονή και καλούν τον Αντώνη Μανιτάκη να αποδείξει τα περί αντιθέτου που λέει το μνημόνιο (λέει για υποχρεωτικές αποχωρήσεις): ότι δηλαδή διαθεσιμότητα δεν είναι απόλυση.

Με βάση την ελληνική μετάφραση του μνημονίου 3, όπου η χώρα μας έχει βάλει την υπογραφή της για 25.000 «διαθέσιμους» μέσα στο 2013 (αλλιώς… υποχρεωτικές αποχωρήσεις), ήτοι 6.250 «διαθεσίμους» ανά τρίμηνο, αλλά και με το δεδομένο την κάλυψη των επιόρκων από τα παλαιά Πειθαρχικά Συμβούλια (σύνθεση τρεις δημόσιοι υπάλληλοι, δύο αιρετοί), και παρά τις προθέσεις Μανιτάκη – Ρακιντζή να κάνουν αυστηρό έλεγχο στις αθωωτικές αποφάσεις, φαίνεται πως η διαθεσιμότητα βαίνει σε… φιάσκο. Και ίσως δεν είναι μακριά η ημέρα που ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης θα πει ό,τι και κάποτε ο προκάτοχός του Δημήτρης Ρέππας: ότι «η διαθεσιμότητα ολοκλήρωσε τον κύκλο της».

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, από τη στιγμή που η τρόικα πιέζει για διαθεσιμότητα 25.000 υπαλλήλων μέσα στο τρέχον έτος και για «ελάφρυνση» του Δημοσίου κατά 150.000 υπαλλήλους μέχρι το 2015, δεν πρέπει να θεωρούνται πλέον «ταμπού» οι… υποχρεωτικές αποχωρήσεις, οι απολύσεις δηλαδή, μιας και ουσιαστικά αυτό ζητεί.

Με πληροφορίες από «Έθνος»