Το πανηγύρι των «διαπραγματεύσεων» που βλέπουμε να παίζει απαράλλακτο κάθε τρίμηνο συνεχίζεται. Οι επικεφαλής της τρόικας θα επιστρέψουν στις αρχές Απριλίου για τον τελικό γύρο των «διαπραγματεύσεων» όταν δηλαδή θα έχει περάσει και το πρώτο τρίμηνο εφαρμογής του τρίτου Μνημονίου και η κυβέρνηση θα έρθει αντιμέτωπη με τις δεσμεύσεις της: με τις ρήτρες αυτόματης διόρθωσης και που σημαίνουν νέα, διορθωτικά μέτρα.

Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ, η ύφεση στη χώρα μας για το 2013 θα κινηθεί πάνω από την επίσημη πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δηλαδή το 4,5% του ΑΕΠ. Οι πιθανότητες είναι ότι θα ξεπεράσει κατά πολύ το 5% ενώ οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις εκτιμούν ότι ίσως ακουμπήσει και το 6%. Με τα νέα αυτά δεδομένα κυβέρνηση και τρόικα προλειαίνουν το έδαφος για την πιθανότητα λήψης νέων διορθωτικών μέτρων το 2013 προκειμένου να καλυφθεί η υστέρηση στα έσοδα και που ήδη στο πρώτο δίμηνο του έτους αγγίζει τα 230 εκατ. ευρώ. Επιπλέον συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της διετίας 2015-2016, την οποία το υπουργείο Οικονομικών προσδιορίζει προς το παρόν τουλάχιστον στα 2,7 δις ευρώ.

Η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει αντιληφθεί ότι η οικονομία και η κοινωνία έχουν εξαντλήσει προ πολλού τα όρια αντοχής τους. Επιμένει στη συνέχιση της ίδιας καταστροφικής πολιτικής. Ο υπουργός Οικονομικών πρότεινε στην κυβέρνηση να συνεχισθεί η είσπραξη του τέλους ακινήτων μέσω της ΔΕΗ για όλο το 2013, προκειμένου όπως δήλωσε να ξεπεραστούν οι διαφωνίες με την τρόικα. Η μείωση στους έμμεσους φόρους παραπέμπεται στις καλένδες, καθώς η τρόικα δεν αποδέχεται τη μείωση στον χώρο της εστίασης και για το πετρέλαιο θέρμανσης.

Η απόσταση μεταξύ προσδοκιών και πραγματικότητας αυξάνεται. Η χώρα βιώνει βαρύτατες τις συνέπειες της λιτότητας. Η συρρίκνωση της οικονομίας, η ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, η εκτόξευση της ανεργίας, τα χιλιάδες λουκέτα, η αβεβαιότητα για το αύριο και οι δυσοίωνες προβλέψεις για συνέχιση της ύφεσης, έχουν οδηγήσει την κοινωνία στην κατάθλιψη.

Τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονται οξύνουν την κρίση και οδηγούν έτσι στο αντίθετο αποτέλεσμα. Τα φορολογικά έσοδα μειώνονται, η ανεργία μεγαλώνει. Οι ανάγκες των ασφαλιστικών ταμείων θα υπερβούν τα εγγεγραμμένα στον προϋπολογισμό κονδύλια την ώρα που τα έσοδα υστερούν έναντι των στόχων. Οι φόβοι για δημοσιονομικό εκτροχιασμό είναι ξανά στο προσκήνιο. Το γεγονός αυτό οδηγεί στην αύξηση του δημοσίου χρέους, που με τη σειρά του οδηγεί στην απαίτηση για περισσότερα μέτρα λιτότητας και τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν στο βάθεμα της  οικονομικής κρίσης, δηλαδή σε ένα φαύλο κύκλο και τον οποίο πρέπει οπωσδήποτε να σπάσουμε.

Τα νέα μέτρα θα είναι αυτοματοποιημένα και άνευ διαπραγμάτευσης, όπως άλλωστε έχει ψηφιστεί με νομοθετική ρύθμιση. Η παράλογη εμμονή τους σε λογιστικές προσεγγίσεις των ζητημάτων προεξοφλούν την κοινωνική αναταραχή, η οποία  είναι προ των πυλών. Ας το αντιληφθούν επιτέλους τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης. Η ιστορία μας υπενθυμίζει, ότι υπάρχουν μέσα μας σπόροι αυτοκαταστροφής, που θα φέρουν μόνο δυστυχία αν τους επιτραπεί να φυτρώσουν. Κι αυτοί επιμένουν να συνεχίζουν με ευχόλογα.